ฝนโปรยปราย คล้ายม่านน้ำตา อำลาเหมันตฤดู
คืนวันคล้อยเคลื่อน
ลมหนาวเยี่ยมเยือน
ลางเลือนเปลี่ยนไป
คืนฟ้าสดใส
จิตใจเบิกบาน
ไม่ช้าไม่นาน
เมฆผ่านฝนโปรย
ใจคนจะเปรียบเปรย
ดังลมเลยเคยพัดผ่าน
เปลี่ยนแปลงฤดูกาล
จากรุ่มร้อนเป็นเยือกเย็น
ดังลมเลยเคยพัดผ่าน
เปลี่ยนแปลงฤดูกาล
จากรุ่มร้อนเป็นเยือกเย็น
ลมเอยหรือจิตเอย
เจ้าไม่เคยจะหยุดนิ่ง
เป็นจริงเหนือความจริง
สิ่งสรรพล้วนอนิจจัง
เจ้าไม่เคยจะหยุดนิ่ง
เป็นจริงเหนือความจริง
สิ่งสรรพล้วนอนิจจัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น