Google ร่วมเฉลิมพระชนมพรรษา วันพ่อ 5 ธันวาคม 2553
วันเสาร์ที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
tqf geog
การประชุมวันนี้ มีการนำเสนอ กรอบโดเมนแบบ5 3 และ 2 โดเมน ผู้เข้าประชุมอภิปรายอย่างกว้างขวาง
แต่ก็ไม่ได้ข้อสรุปอะไรเป็นชิ้นอันนเหมือนเคย แต่ก็มีความก้าวหน้า ในแง่ของเอกสารอยู่บ้าง
สาขายังคงเป็นความคิดเห็นที่ขัดแย้ง ผู้เข้าร่วมก็มาจากสาขาภูมิสารสนเทศไม่มากนัก
คำถามคือกรอบนี้มันจะเกิดขึ้นนได้จริงหรือ การประชุมครั้งนี้ทำให้เห็นว่า มีโอกาสก็จริง แต่ก็มีโอกาสล่มเช่นเดียวกัน
จะอย่างไรก็ตามอย่างน้อยแนวทางที่เขียนไว้จะเป็นกรอบในการดำเนินการปรับปรุงหลักสูตร โดยใช้กรอบโดเมนที่ทำมาได้
วันพฤหัสบดีที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
นครศรีธรรมราข....1227 อยุธยา...1074
หมู่บ้านที่ยังจมน้ำอยู่ในวันที่ 18 พ.ย. 53 มากสุด นครศรีธรรมราช 1227 หมู่บ้าน และอยุธยา 1074 รองลงมา... (ข้อมูลจาก ปภ.)
การช่วยเหลือผู้ประสบภัยในขณะนี้ อาจจะต้องพึ่งพาข้อมูลเหล่านี้เพื่อกำหนดน้ำหนักในการลงไปช่วยเหลือ การระดมความช่วยเหลือ และการเดินทางเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงที่สุด
ผู้คนล้มตายเพิ่มขึ้นอีก 3 คน ข้อมูลวันที่ 18 พ.ย.53 คือที่สุราษฎร์ธานี พัทลุง และนครศรีธรรมราช
more details:
ThaiFloodEarth website
วันพุธที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
ยังคงติดตามน้ำท่วม 16 Nov
พื้นที่น้ำท่วมจาก GISTDA วันที่ 16 พฤศจิกายน 2553
นครสวรรค์ พิจิตร ภาคกลางเกือบทั้งหมด ยังคงมีน้ำท่วมและผู้เดือดร้อน
ดูรายละเอียด
http://www.wearehappy.sci.nu.ac.th/thaihealth_postgres/Map/floodearth.html
วันพฤหัสบดีที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
Flood and Dead
จากรายงานของ ปภ. จนถึงวันที่ 12 พฤศจิกายน 2553 มีผู้เสียชีวิตจากน้ำท่วมแล้ว 206 ราย จาก 28 จังหวัด
http://www.disaster.go.th/dpm/flood53/flood53.html
http://www.wearehappy.sci.nu.ac.th/thaihealth_postgres/Map/floodearth.html
วันอังคารที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
ชุมชนกับน้ำท่วม .o.p.p floodearth
เพิ่มข้อมูลหมู่บ้านที่อาจได้รับผลกระทบจากน้ำท่วม วันที่ 6 และ 8 พ.ย. 53
วันจันทร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
Thailand Flood Map
Thailand Flood Map
น้ำท่วมปีนี้ หนักหนาสาหัสนัก หวังว่าน้ำท่วมครั้งนี้จะเป็นบทเรียนให้รัฐจริงจังกับระบบเตือนภัย และระบบการฟื้นฟู จัดการน้ำท่วมที่จริงจังมากขึ้น
http://www.wearehappy.sci.nu.ac.th/thaihealth_postgres/Map/floodearth.html
วันจันทร์ที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553
วันจันทร์ที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2553
Mostly I've been talking about GEOGRAPHY
หลายปีมานี้ส่วนใหญ่ ผมส่งเมล์ในเรื่อง Geography มากที่ สุด ลองลงมาเรื่อง GIS และ Map และพูดถึง Cartography น้อยที่สุด..
:)
วันพฤหัสบดีที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2553
วันพุธที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
วันจันทร์ที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
I Want Your Job: Cartographer
I Want Your Job: Cartographer
'It's a huge annual trawl of revision'
Interview by Alex McRae
Thursday, 18 September 2008SHARE PRINTEMAILTEXT SIZE NORMALLARGEEXTRA LARGE
MacDonald says: "You've got to be computer literate and logical, with excellent spatial awareness"
ENLARGE
SPONSORED LINKS:
Ads by Google
UK Expat? £60K+ Pension?
Move your UK Pension funds to QROPSSpeak to our Expert Advisers now.
your.QropsGuide.com/Independent
Why is Brazil Hot
What the Banks are not sayingWhat the Banks are investing in
www.greenwood-management.com
HSBC Offshore Account
A Range Of Offshore & ExpatBanking Services. Apply Now!
Offshore.HSBC.com
Iain MacDonald, 37, is a cartographer at Collins Geo, the geographical division of HarperCollins publishers, which produces maps and atlases.
What do you actually do?
I'm an information editor, which means that I collect information to produce updated maps and atlases every year. Over a period of several months, I collect information on any new roads, tourist attractions, ferry routes, and any motorways or bypasses that have been built in the previous year, to make sure that the new atlas is up-to-date. It's a huge annual trawl of revision. I send out masses of questionnaires to councils in order to find out about new road schemes, or whether there's a new museum or football stadium opening in their area.
What's your working schedule like?
I'm in the office 35 hours a week, mostly from 8am until 4pm, although I finish at 1pm on Fridays. Because the atlases come out once a year, our work is pretty seasonal – from October until February, we start sending letters to local councils, and by February, we try to have all the details tied up so the atlases are ready to hit the shops. I spend a lot of time doing online research, going through press clippings, and chasing up requests for information with reminder phone calls and emails.
What's the best thing about it?
My favourite part of the job is being able to take information from a very dry database source, and present it in a way that people can access easily. It's great when the atlases come out – seeing your revisions is very satisfying. We also do other quirky little projects, which can be fun – for example, we once produced a ghost-hunter's atlas with information on where to find the best haunted houses.
What skills do you need to do the job well?
You've got to be computer literate and logical, with excellent spatial awareness. We use computer software to add and record revision points to maps, and all editorial changes to atlases are made using computer technology. There's still a lot of filing and paperwork, so you have to be organised and patient. You also need good personal and communication skills. We occasionally get members of the public contacting us to say things are wrong, when actually they're using an out-of-date atlas; or truckers who've taken a wrong turn shouting at us down their mobile phones. You have to be firm, persuasive and polite.
What advice would you give someone who wanted to become a cartographer?
You should be interested in geography and the environment around you. Try to get a degree in a related subject, such as geography, surveying and mapping sciences, or geographical information science. Some universities offer modules in cartography as part of a degree, so it's worth doing some research before choosing a course. Once you've graduated, you could write to map makers to see whether they need freelance work.
Are there any downsides?
It can be a bit tedious and repetitive, because a lot of the job involves data entry and research. It's also frustrating when people waste your time by not replying to phone calls and requests for information.
What's the salary and career path like?
I started on about £10,000 a year back in 1994, but nowadays, a typical starting salary might be around £16,000 to £17,000 a year. You could look for a job within a large government department such as the Ordnance Survey, the Ministry of Defence or the Department for Transport; in a local authority's planning department or for a university; or work for a map publisher.
For more information on training and careers as a cartographer, visit the British Cartographic Society at www.cartography. org.uk; or the Society of Cartographers at www.soc.org.uk.
'It's a huge annual trawl of revision'
Interview by Alex McRae
Thursday, 18 September 2008SHARE PRINTEMAILTEXT SIZE NORMALLARGEEXTRA LARGE
MacDonald says: "You've got to be computer literate and logical, with excellent spatial awareness"
ENLARGE
SPONSORED LINKS:
Ads by Google
UK Expat? £60K+ Pension?
Move your UK Pension funds to QROPSSpeak to our Expert Advisers now.
your.QropsGuide.com/Independent
Why is Brazil Hot
What the Banks are not sayingWhat the Banks are investing in
www.greenwood-management.com
HSBC Offshore Account
A Range Of Offshore & ExpatBanking Services. Apply Now!
Offshore.HSBC.com
Iain MacDonald, 37, is a cartographer at Collins Geo, the geographical division of HarperCollins publishers, which produces maps and atlases.
What do you actually do?
I'm an information editor, which means that I collect information to produce updated maps and atlases every year. Over a period of several months, I collect information on any new roads, tourist attractions, ferry routes, and any motorways or bypasses that have been built in the previous year, to make sure that the new atlas is up-to-date. It's a huge annual trawl of revision. I send out masses of questionnaires to councils in order to find out about new road schemes, or whether there's a new museum or football stadium opening in their area.
What's your working schedule like?
I'm in the office 35 hours a week, mostly from 8am until 4pm, although I finish at 1pm on Fridays. Because the atlases come out once a year, our work is pretty seasonal – from October until February, we start sending letters to local councils, and by February, we try to have all the details tied up so the atlases are ready to hit the shops. I spend a lot of time doing online research, going through press clippings, and chasing up requests for information with reminder phone calls and emails.
What's the best thing about it?
My favourite part of the job is being able to take information from a very dry database source, and present it in a way that people can access easily. It's great when the atlases come out – seeing your revisions is very satisfying. We also do other quirky little projects, which can be fun – for example, we once produced a ghost-hunter's atlas with information on where to find the best haunted houses.
What skills do you need to do the job well?
You've got to be computer literate and logical, with excellent spatial awareness. We use computer software to add and record revision points to maps, and all editorial changes to atlases are made using computer technology. There's still a lot of filing and paperwork, so you have to be organised and patient. You also need good personal and communication skills. We occasionally get members of the public contacting us to say things are wrong, when actually they're using an out-of-date atlas; or truckers who've taken a wrong turn shouting at us down their mobile phones. You have to be firm, persuasive and polite.
What advice would you give someone who wanted to become a cartographer?
You should be interested in geography and the environment around you. Try to get a degree in a related subject, such as geography, surveying and mapping sciences, or geographical information science. Some universities offer modules in cartography as part of a degree, so it's worth doing some research before choosing a course. Once you've graduated, you could write to map makers to see whether they need freelance work.
Are there any downsides?
It can be a bit tedious and repetitive, because a lot of the job involves data entry and research. It's also frustrating when people waste your time by not replying to phone calls and requests for information.
What's the salary and career path like?
I started on about £10,000 a year back in 1994, but nowadays, a typical starting salary might be around £16,000 to £17,000 a year. You could look for a job within a large government department such as the Ordnance Survey, the Ministry of Defence or the Department for Transport; in a local authority's planning department or for a university; or work for a map publisher.
For more information on training and careers as a cartographer, visit the British Cartographic Society at www.cartography. org.uk; or the Society of Cartographers at www.soc.org.uk.
วันพฤหัสบดีที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2553
THE FIVE PRINCIPLES OF MAP DESIGN
1.Concept before Compilation
Without a grasp of concept, the whole of the design process is negated. The parts embarrass the whole. Once concept is understood, no design or content feature will be included which does not fit it. Design the whole before the part. Design comes in two stages, concept and parameters, and detail in execution. Design once, devise, design again. User first, user last. What does the user want from this map? What can the user get from this map? Is that what they want? If a map were a building, it shouldn't fall over.
2. Hierarchy with Harmony
Important things must look important, and the most important thing should look the most important. "They also serve who only stand and wait." Lesser things have their place and should serve to complement the important. From the whole to the part, and all the parts, contributing to the whole. Associated items must have associated treatment. Harmony is to do with the whole map being happy with itself. Successful harmony leads to repose. Perfect harmony of elements leads to a neutral bloom. Harmony is subliminal.
3. Simplicity from Sacrifice
Great design tends towards simplicity (Bertin). Its not what you put in that makes a great map but what you take out. The map design stage is complete when you can take nothing else out. Running the film of an explosion backwards, all possibilities rush to one point. They become the right point. This is the designer's skill. Content may determine scale or scale may determine content, and each determines the level of generalization (sacrifice).
4.Maximum Information at Minimum Cost (after Ziff)
How much information can be gained from this map, at a glance. Functionality not utility. Design makes utility functional. All designs are a compromise, just as a new born baby is a compromise between its father and mother. The spark which makes a map special often only comes when the map is complete.
5.Engage the Emotion to Engage the Understanding
Design with emotion to engage the emotion. Only by feeling what the user feels can we see what the user sees. Good designers use Cartographic fictions, Cartographic impressions, Cartographic illusions to make a map. All of these have emotive contents. The image is the message. Good design is a result of the tension between the environment (the facts) and the designer. Only when the reader engages the emotion, the desire, will they be receptive to the map's message. Design uses aesthetics but the principles of aesthetics are not those of design. We are not just prettying maps up. The philosophy is simple, beauty (aesthetics) focuses the attention. Focusing the attention is the purpose of map design!
1.Concept before Compilation
Without a grasp of concept, the whole of the design process is negated. The parts embarrass the whole. Once concept is understood, no design or content feature will be included which does not fit it. Design the whole before the part. Design comes in two stages, concept and parameters, and detail in execution. Design once, devise, design again. User first, user last. What does the user want from this map? What can the user get from this map? Is that what they want? If a map were a building, it shouldn't fall over.
2. Hierarchy with Harmony
Important things must look important, and the most important thing should look the most important. "They also serve who only stand and wait." Lesser things have their place and should serve to complement the important. From the whole to the part, and all the parts, contributing to the whole. Associated items must have associated treatment. Harmony is to do with the whole map being happy with itself. Successful harmony leads to repose. Perfect harmony of elements leads to a neutral bloom. Harmony is subliminal.
3. Simplicity from Sacrifice
Great design tends towards simplicity (Bertin). Its not what you put in that makes a great map but what you take out. The map design stage is complete when you can take nothing else out. Running the film of an explosion backwards, all possibilities rush to one point. They become the right point. This is the designer's skill. Content may determine scale or scale may determine content, and each determines the level of generalization (sacrifice).
4.Maximum Information at Minimum Cost (after Ziff)
How much information can be gained from this map, at a glance. Functionality not utility. Design makes utility functional. All designs are a compromise, just as a new born baby is a compromise between its father and mother. The spark which makes a map special often only comes when the map is complete.
5.Engage the Emotion to Engage the Understanding
Design with emotion to engage the emotion. Only by feeling what the user feels can we see what the user sees. Good designers use Cartographic fictions, Cartographic impressions, Cartographic illusions to make a map. All of these have emotive contents. The image is the message. Good design is a result of the tension between the environment (the facts) and the designer. Only when the reader engages the emotion, the desire, will they be receptive to the map's message. Design uses aesthetics but the principles of aesthetics are not those of design. We are not just prettying maps up. The philosophy is simple, beauty (aesthetics) focuses the attention. Focusing the attention is the purpose of map design!
วันพุธที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2553
5 themes, 10 key concepts and 4 traditions for Geography
5 themes หลักของภูมิศาสตร์ + 10 key concepts + 4 traditions ในการศึกษาภูมิศาสตร์
themes in Geography
ความสัมพันธ์ของ theme หรือ key หลักของภูมิศาสตร์ในพื้นที่
เมื่อเริ่มศึกษาปรากฏการณ์ สถานการณ์ใด ๆ ภูมิศาสตร์มักจะคำนึงถึงความสัมพันธ์ของ space, time, location, place, region, flow&movement และ hierarchy of scale
วันจันทร์ที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2553
online profile tool
เครื่องมือที่น่าสนใจอย่างหนึ่ง ในการศึกษาภูมิศาสตร์ในปัจจุบัน
http://www.geocontext.org/publ/2010/04/profiler/en/
วันอังคารที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
The Launch of Happiness Engineering
The Launch of Happiness Engineering
18
May
Nick
Let’s assume for a minute that the predictions in the last post are correct and that technology will enable humanity to become maximally happy. What kind of technological advances could get us there?
Here are some possibilities:
A Happiness Pill
This is arguably the most straightforward possibility. We’ll simply take a pill to change the chemistry in our heads in a favourable way, making us happier.
Crucially, the pill must not have any negative side-effects, such as feeling worse later as a counter-reaction to the pill (“crash”) or becoming addicted. Unfortunately, all of today’s “happiness pills,” whether they be caffeine, nicotine, Ecstasy, Prozac or others, do have considerable side-effects.
Gene Modification
Happiness is inherited – at least partially. Scientists in Scotland and Australia who studied more than 900 pairs of twins found that genes play a significant part in determining how happy we are in life (read more here).
As genetic modification becomes more feasible, the question is: Should we change our offspring’s genes in a way which makes them happier? Asked another way, can we accept responsibility for not taking advantage of these opportunities, thereby preventing them from leading significantly happier lives?
Artificial Brain Stimulation
Our brain creates the world (“reality”) based on the stimulation it receives through touch, smells, sight, or other senses. If we could control these impulses (e.g., as depicted in the movie The Matrix, where brains are kept in gelatinous substances stimulated artificially by computers), we could create fake, but happy worlds.
(Other ?)
As these opportunities are not available yet, one may be inclined to wait until they become available and then consider applying. However, this could mean lost time. If we appreciate their anticipated outcome (which will be evaluated in more detail in future posts), we should actively aim to support their development.
Surprisingly, there are few focused efforts to develop these technologies (and discuss related questions, such as their ethical implications). I find this mind-boggling, considering that almost everything we do is directed at achieving happiness. Is it the fear of the unknown that has prevented us from searching for those technologies?
To fill the gap, I propose launching a new initiative: Happiness Engineering.
What is Happiness Engineering?
Here is a first shot at a definition:
Happiness engineering is the systematic application of scientific methods to create states which are perceived as happier by the individual(s) experiencing them (compared to the states when those methods are not applied) while minimizing the negative counter- or side-effects of creating such states.
Beyond the core task of developing happiness-creating technologies, the field of Happiness Engineering should focus on:
Providing transparency on existing efforts to create happiness (and detailed explanations of their successes and failures)
Evaluating possible outcomes of happiness technologies and contributing to ethical discussions
Reducing the risks potentially posed by the new technologies
Raising public awareness for the initiative and its goals and aims
Raising funds to support the initiative
At this point, I’d like to know what you think about this. Should we pursue such an initiative, researching ways to create happiness through technology and actively addressing the ethical questions which result from those efforts? Or should we refrain from accelerating this development (which will come either way) and adopt a wait-and-see attitude?
18
May
Nick
Let’s assume for a minute that the predictions in the last post are correct and that technology will enable humanity to become maximally happy. What kind of technological advances could get us there?
Here are some possibilities:
A Happiness Pill
This is arguably the most straightforward possibility. We’ll simply take a pill to change the chemistry in our heads in a favourable way, making us happier.
Crucially, the pill must not have any negative side-effects, such as feeling worse later as a counter-reaction to the pill (“crash”) or becoming addicted. Unfortunately, all of today’s “happiness pills,” whether they be caffeine, nicotine, Ecstasy, Prozac or others, do have considerable side-effects.
Gene Modification
Happiness is inherited – at least partially. Scientists in Scotland and Australia who studied more than 900 pairs of twins found that genes play a significant part in determining how happy we are in life (read more here).
As genetic modification becomes more feasible, the question is: Should we change our offspring’s genes in a way which makes them happier? Asked another way, can we accept responsibility for not taking advantage of these opportunities, thereby preventing them from leading significantly happier lives?
Artificial Brain Stimulation
Our brain creates the world (“reality”) based on the stimulation it receives through touch, smells, sight, or other senses. If we could control these impulses (e.g., as depicted in the movie The Matrix, where brains are kept in gelatinous substances stimulated artificially by computers), we could create fake, but happy worlds.
(Other ?)
As these opportunities are not available yet, one may be inclined to wait until they become available and then consider applying. However, this could mean lost time. If we appreciate their anticipated outcome (which will be evaluated in more detail in future posts), we should actively aim to support their development.
Surprisingly, there are few focused efforts to develop these technologies (and discuss related questions, such as their ethical implications). I find this mind-boggling, considering that almost everything we do is directed at achieving happiness. Is it the fear of the unknown that has prevented us from searching for those technologies?
To fill the gap, I propose launching a new initiative: Happiness Engineering.
What is Happiness Engineering?
Here is a first shot at a definition:
Happiness engineering is the systematic application of scientific methods to create states which are perceived as happier by the individual(s) experiencing them (compared to the states when those methods are not applied) while minimizing the negative counter- or side-effects of creating such states.
Beyond the core task of developing happiness-creating technologies, the field of Happiness Engineering should focus on:
Providing transparency on existing efforts to create happiness (and detailed explanations of their successes and failures)
Evaluating possible outcomes of happiness technologies and contributing to ethical discussions
Reducing the risks potentially posed by the new technologies
Raising public awareness for the initiative and its goals and aims
Raising funds to support the initiative
At this point, I’d like to know what you think about this. Should we pursue such an initiative, researching ways to create happiness through technology and actively addressing the ethical questions which result from those efforts? Or should we refrain from accelerating this development (which will come either way) and adopt a wait-and-see attitude?
วันพุธที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2553
"ถ้าไม่ใช้อำนาจแล้วจะถูกอำนาจใช้"
"ถ้าไม่ใช้อำนาจแล้วจะถูกอำนาจใช้"
เปลว สีเงิน 6 พฤษภาคม 2553 - 00:00
"จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์" ปฏิวัติ ๒ ครั้ง ครั้งแรก-ยึดอำนาจรัฐบาล "จอมพล ป.พิบูลสงคราม" เมื่อ ๑๖ กันยายน ๒๕๐๐ และตั้งให้ "นายพจน์ สารสิน" เป็นนายกฯ รักษาการ ๙๐ วัน เลือกตั้งใหม่ได้ "จอมพลถนอม กิตติขจร" เป็นนายกฯ ครั้งที่สอง-นายกฯ ถนอมเจอมรสุมรัฐสภา "ลาออก" ๑๙ ต.ค.๐๑ จอมพลสฤษดิ์ซึ่งพักผ่อนอยู่อังกฤษทราบข่าว บินกลับมาถึงตอน ๓ ทุ่มคืนที่ ๒๐ ต.ค. ตีนแตะสนามบินปุ๊บก็ "ยึดอำนาจ" ปั๊บ และขึ้นเป็นนายกฯ เองเมื่อ ๙ ก.พ.๐๒ จนอสัญกรรมเมื่อ ๘ ธ.ค.๐๖
ที่ผมเล่าย่อๆ มาทั้งหมดนี้ ก็เพียงอยากบอก "นายกฯ อภิสิทธิ์" คำเดียวว่า จาก ๒๕๐๐-๒๕๐๖ รวมเวลา ๖ ปี ของจอมพลนักรัก ผู้สร้างประวัติศาสตร์ "เผด็จการสร้างชาติ" ให้เป็นตำนานเล่าขานตราบถึงทุกวันนี้ ท่านใช้คำ ๑๗ คำเท่านั้น "ปฏิวัติสังคมชาติ" สำเร็จ
ยึดอำนาจครั้งแรก ยึดเสร็จ มอบให้ "นายพจน์ สารสิน" รับภาระนายกฯ ๙๐ วันเสร็จ ท่านพูด ๗ คำ ก่อนกลับไปทำหน้าที่ทหารดังเดิม ๗ คำนั้น มัดใจคนไทยทั้งชาติ ไม่ว่า เศรษฐี-ผู้ดี-ไพร่-ยาจก-วณิพก-ขอทาน-พระ-เถน-เณร-ชี ให้จำท่านในอารมณ์ถวิลหาด้วยวลีว่า
"พบ-กัน-ใหม่-เมื่อ-ชาติ-ต้อง-การ"!
เมื่อยึดอำนาจครั้งที่สอง รวบทั้งอำนาจทหารและอำนาจรัฐบาลเบ็ดเสร็จขึ้นเป็นนายกฯ เอง ท่านใช้คำพูด ๑๐ คำ ทำให้ข้าราชการ-ทหาร-ตำรวจ และทุกองคาพยพในชาติทั้งที่เป็นพวก และไม่ใช่พวก ฮึกเหิม-พร้อมใจ-ไม่พรั่น ขอเพียงสฤษดิ์สั่ง แม้ดำน้ำ-ลุยไฟ ทุกคนพร้อมยอมตาย เพื่องาน "ปฏิวัติชาติ" สู่เป้าหมายตามแผน
๑๐ คำนั้น มันคืออะไรกันนะถึงได้ "ขลัง" โดยไม่ต้องลงยันต์เช่นนั้น หลายท่านคงจำได้ เพียงแต่ชิน จนคร้านจะนำมาใคร่ครวญกันเท่านั้นเอง
"ข้า-พ-เจ้า-ขอ-รับ-ผิด-ชอบ-แต่-ผู้-เดียว"!
นี่ไง...ลองผู้นำประกาศว่า "ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่ผู้เดียว" บรรดาผู้ตาม จะมีใคร-คนไหนไม่เต็มใจรับ ปฏิบัติ-ชัด-จบ บ้างล่ะ ในเมื่อลูกพี่ใหญ่รับประกันตายแทน แล้วมันจะมีลูกน้องคนไหนไม่ "แพ้ใจ" เจ้านายก็ให้มันรู้ไป เพราะ๑๐ คำที่ว่า "ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่ผู้เดียว"
นั่นเท่ากับ สุข-สุขด้วยกันโว้ย...
แต่ถ้าซวย พวกมึงหลบไป กู...นายรับเอง!
เนี่ย...เราไปศึกษา เราจะเห็นว่าจอมพลสฤษดิ์ใช้อำนาจ "เผด็จการทหาร" ทำหลายสิ่ง-หลายอย่างเป็นรากฐานให้อยู่ถึงทุกวันนี้ จุดแข็งอยู่ที่คำ ๑๐ คำนี้เท่านั้นในการ "ซื้อใจ" ลูกน้อง-บริวาร และคนที่ถูกบริหารทั้งประเทศ
ท่านไม่มีความรู้ด้านเศรษฐกิจ อุตสาหกรรม การเงิน การคลัง การลงทุน การพัฒนาอะไร นอกจากคำว่า "เยส-ดอลลาร์" แต่ว่า "โน-เงินไทย" คือท่านชอบกินเงินอุดหนุนจากนอก แต่ไม่โกงเงินจากภาษีของชาวบ้าน ก็ดีอย่าง-เลวอย่าง
ที่สำคัญ "ท่านฉลาด" เด็ดขาด-ไม่ยอมใคร แต่พร้อมค้อมหัวให้ "คนเก่ง-ที่ไม่โกง"!
และคนเก่งที่ท่านต้องการนำมาใช้เพื่อการ "ปฏิวัติสังคมชาติ" คือใครท่านทราบมั้ย คือคนที่ท่านแค้นจนอยากฆ่าเพราะขวางทางการโกงแบงก์สมัยท่านเป็นนายทหารใหญ่ แต่พอคุมอำนาจบริหารประเทศ คนที่ท่านอยากฆ่า กลับเป็นคนคนแรกที่ท่าน "ตะกายหา" ให้กลับมาช่วยทำงาน...ปฏิวัติโครงสร้างสังคมชาติ
"ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์" ปรมาจารย์ทางเศรษฐกิจและการคลัง พ่อของนายจอน-นายใจ อึ๊งภากรณ์ นั่นไง!?
พูดถึงการปฏิวัติ-การยึดอำนาจ ท่านอย่าเข้าใจไขว้เขวนะครับ ที่ทหารลากปืน-ลากรถถังมาขับไล่รัฐบาลทักษิณ อย่าง ๑๙ กันยา ๔๙ ที่พลเอกสนธิ บุญยรัตกลิน ผบ.ทบ.ทำนั้น เขาเรียกว่า "ยึดอำนาจ" ไม่ใช่ปฏิวัติ
ส่วนการปฏิวัตินั้น จะต้องเป็นการเปลี่ยนแปลงชนิดรื้อโครงสร้างระบบ-ระบอบเดิมทิ้ง แล้วนำของใหม่มาใช้แทน เป็นการเปลี่ยนแปลงชนิดเฉียบขาด ฉับพลัน พลิกหน้ามือเป็นหลังมือ เห็นผลทันตาเห็น ถ้าเป็นทางการเมือง สมมุติเปลี่ยนจากประชาธิปไตยเป็นคอมมิวนิสต์ นี่เรียกปฏิวัติ
เลิกระบบเกษตรแล้วเปลี่ยนเป็นระบบอุตสาหกรรมเครื่องจักรหมด นี่ก็เรียกปฏิวัติ ตั้งแต่เกิดมาโตเป็นหนุ่ม-เป็นสาวยันโทรม ไม่เคยนุ่งกางเกงในเลย จู่ๆ หันมานุ่งกางเกงในชนิดไม่ใส่แล้วออกจากบ้านไปไหนไม่ได้ นี่ก็เรียกว่าปฏิวัติตัวเอง
แต่อย่างลากรถถังมาแล้ว "ชิ้ว...ชิ้ว...มึงออกไป กูเป็นรัฐบาลแทนเอง" แล้วทุกอย่างก็เหมือนเดิม โกงกันเหมือนเดิม พวกมึง-พวกกูเหมือนเดิม ข้าราชการก็มาสาย-บ่ายกลับเหมือนเดิม ปิดทางด่วนตะพึดตะพือเหมือนเดิม
อย่างนี้ไม่เรียกปฏิวัติ เรียกว่า "สมบัติผลัดกันแดก" เพียงล้มรัฐบาล แต่ไม่ได้ล้างระบอบ
พอเข้าใจกันนะครับ!?
อย่างจอมพลสฤษดิ์นี่อาจเรียกได้ว่า "กึ่งปฏิวัติ-รัฐประหาร" คือยึดอำนาจแล้วเปลี่ยนระบบ แต่ไม่ได้เปลี่ยนระบอบ คือจากระบบรัฐสภาไปเป็น "ระบบเผด็จการ" แต่ภายใต้ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขเหมือนเดิม
ที่ผมให้เครดิตว่า "กึ่งปฏิวัติ" เพราะท่านรัฐประหาร-ยึดอำนาจบริหารประเทศแล้ว ท่านปฏิวัติโครงสร้างสังคมชาติหลายอย่าง เปลี่ยนจากสังคมเกษตรพอกิน-พออยู่ภายใน ไปเป็นสังคมเกษตรอุตสาหกรรมเพื่อการส่งออก เปิดประเทศให้ทุนต่างชาติเข้ามาลงทุน ปฏิวัติ-จัดระบบสถาบันการเงิน-การธนาคารใหม่ให้เข้ามาตรฐานโลก ตั้งสำนักงบประมาณ ตั้งสภาพัฒน์ มีการใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมเป็นเข็มทิศนำประเทศ ฯลฯ
เรียกว่า "จัดโครงสร้างสังคมชาติใหม่" เป็นรากฐานไว้จนถึงทุกวันนี้ ส่วนวันนี้ ใครจะชี้ว่าท่านพาประเทศหลงทางจนเป็นทาสระบบทุนชนิดถอนตัวไม่ขึ้น ผมก็ไม่เถียง แต่อยากจะบอกว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ในยุคหนึ่ง-สมัยหนึ่ง ก็ย่อมถูกต้อง-เหมาะสมกับยุคนั้น สมัยนั้น
แต่ผ่านมา ๕๐ กว่าปี จะโทษจอมพลสฤษดิ์ไม่ได้ ต้องโทษทุกรัฐบาล และทุกคน เอาแต่กอบโกยผลิตผลจากมรดกปฏิวัติโครงสร้างสังคมของจอมพลสฤษดิ์ โดยไม่ยอมวิวัฒนาการโครงสร้างชาติตามไปกับวัน-เวลา-สถานการณ์ในแต่ละยุคสมัยด้วย เหมือนเรามีโรงงานที่พ่อสร้างไว้ ๕๐ ปี เราก็เพลินแต่กอบโกยผลได้จากผลิตผลเครื่องจักรนั้น
ผ่านไป ๕๐ ปี ไม่ซ่อม ไม่เปลี่ยนเครื่องจักร ถึงวันนี้ จากยุคไอน้ำมาเป็นยุคไอที แล้วเราจะมาโทษว่า "ที่พ่อทำไว้ไม่ดี" โครงสร้างเกษตรของไทยป่นปี้ อุตสาหกรรมทุนทำให้ชาวไร่-ชาวนาเป็นหนี้ แต่พ่อค้า-นายทุนรวย อย่างนี้เห็นจะไม่ถูกต้องนัก
การนำประเทศที่เคยอยู่กันแบบ "พออยู่-พอกิน" สุขสบายกันถ้วนหน้าตามอัตภาพ ไปเป็นระบบทุนข้ามชาติ ระบบอุตสาหกรรมเพื่อการส่งออกในยุคจอมพลสฤษดิ์ จนถึงวันนี้ ทั้งประเทศและคนไทยกลายเป็น "ทาสระบบทุน" กันไปหมดนั้น นั่นก็เพราะพวกเรา "เห็นแก่ตัว" ดูดทุกอย่างเอาจากประเทศ แต่ไม่เคยสนใจจะให้อะไรกับประเทศ
เพราะทั้งนักการเมือง ทั้งพ่อค้า-นายทุน "น้อยคน" จะสำนึกด้วยเอื้อเฟื้อในคำว่า
ได้แล้วรักษาเพื่อ "อนาคตส่วนรวม"!?
"จอมพลสฤษดิ์+อาจารย์ป๋วย" นั่นแหละครับคือ "ต้นตำรับปฏิวัติสังคมชาติ" จะเรียกว่าเป็น "เผด็จการที่มีคุณูปการ" แก่สังคมชาตินับตั้งแต่ประเทศไทยมีการยึดอำนาจมาก็ย่อมได้ เพราะท่านไม่ได้ยึดอำนาจเพื่อกินชาติ แต่ท่าน "ปฏิวัติ" เพื่อสร้างชาติ เป็นมรดกงานฝากไว้จนถึงวันนี้
เศรษฐกิจยุคจอมสฤษด์ จะเรียกว่ายุค "เศรษฐกิจ ๕๐ สตางค์" ก็ย่อมได้ ใครมีเงินติดกระเป๋าแค่ ๕๐ สตางค์พาสาวนั่งรถเมล์ชมกรุงได้ทุกสายรอบเมือง หิวกระหาย ร้อนนอก-ร้อนใน นั่งร้านไหนสั่งโอเลี้ยงมาบ้วนปากได้ ทุกร้าน-ทุกแก้ว-ทุกราคา ๕๐ สตางค์!
ใครทำซ่า เจอข้อหาอันธพาล โน่น...ส่งไปซ่าอยู่ในลาดยาว ไอ้ที่จะชุมนุมสันติ-อหิงสา มาตั้งเวทีก๋าๆ แสดงบทเหี้ยตะกายตึกอย่างนั้นน่ะ สฤษดิ์เอาตายตั้งแต่ยังเป็นแค่ไข่เหี้ยนั่นแล้ว!!!
ครับ...ก็ไม่มีอะไรมาก วันหยุดก็นั่งดูไร่แตงโม ไร่มะเขือเทศที่ปลูกไว้ ฝนตกติดต่อกัน ๒-๓ วัน เถาที่เหี่ยวเฉา บางเถาที่คอพับ-คออ่อน ค่อยกระดิกพลิกใบขึ้นมาบ้าง
แล้วแผนปรองดองไปถึงไหนล่ะ อย่าเล่นบท "พ่อแง่-แม่งอน" กันให้นานนัก!?
หัด "เจ้าชู้ยักษ์" ปากว่า-มือถึงบ้างเถอะครับท่านนายกฯ มัวแต่นั่งถอนหญ้า เอาผ้าเช็ดหน้ามาบิด แล้วเมื่อไหร่จะได้ขึ้นสวรรค์กันล่ะ ฝ่ายแกนนำเสื้อแดงเขาก็แค่เกี่ยงให้กำหนดวัน มันก็เหมือนมารยาหญิงเท่านั้น เพราะพวกเขาก็หลายฝ่าย มีทั้งพวกอยากให้จบ มีทั้งพวกอยากลากไว้หาแดก ลาไปไว้นาน ชาวบ้านจะเอียน
เชิญมานั่งโต๊ะหม่ำลาบ ส้มตำ แกล้มสะตอ แล้วคุยกันประสาเพื่อนฝูง ประสาพี่ ประสาน้อง มีอะไรก็ว่ากันไปให้จบไปซะ มาถึงขั้นนี้แล้ว ใครไม่เห็นแก่ประเทศชาติ ก็ขอให้เห็นแก่ทางวัดบ้างเถอะ
หาที่คุยลับๆ ไม่ได้ มาที่ดง "ลาบ-ส้มตำ" คลองเตยนี่ก็ได้ ผมจัดการให้ ร้านอู๋หน้า "ไทยโพสต์" นี่ ถึงริมถนนแต่อินเตอร์ ฝรั่งตกเรือมาดินเนอร์ซดช้างแกล้มสเต๊กน้ำตกกับซุปทุกคืน...ซุปหน่อไม้น่ะ!
ตัดสินใจอะไรออกไปแล้ว "ลุยเลย" ไม่ต้องไปแคร์แดม "ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่ผู้เดียว"
มาร์คเอ๋ย!
Thaipost ฉบับ 6 พ.ค.53
เปลว สีเงิน 6 พฤษภาคม 2553 - 00:00
"จอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์" ปฏิวัติ ๒ ครั้ง ครั้งแรก-ยึดอำนาจรัฐบาล "จอมพล ป.พิบูลสงคราม" เมื่อ ๑๖ กันยายน ๒๕๐๐ และตั้งให้ "นายพจน์ สารสิน" เป็นนายกฯ รักษาการ ๙๐ วัน เลือกตั้งใหม่ได้ "จอมพลถนอม กิตติขจร" เป็นนายกฯ ครั้งที่สอง-นายกฯ ถนอมเจอมรสุมรัฐสภา "ลาออก" ๑๙ ต.ค.๐๑ จอมพลสฤษดิ์ซึ่งพักผ่อนอยู่อังกฤษทราบข่าว บินกลับมาถึงตอน ๓ ทุ่มคืนที่ ๒๐ ต.ค. ตีนแตะสนามบินปุ๊บก็ "ยึดอำนาจ" ปั๊บ และขึ้นเป็นนายกฯ เองเมื่อ ๙ ก.พ.๐๒ จนอสัญกรรมเมื่อ ๘ ธ.ค.๐๖
ที่ผมเล่าย่อๆ มาทั้งหมดนี้ ก็เพียงอยากบอก "นายกฯ อภิสิทธิ์" คำเดียวว่า จาก ๒๕๐๐-๒๕๐๖ รวมเวลา ๖ ปี ของจอมพลนักรัก ผู้สร้างประวัติศาสตร์ "เผด็จการสร้างชาติ" ให้เป็นตำนานเล่าขานตราบถึงทุกวันนี้ ท่านใช้คำ ๑๗ คำเท่านั้น "ปฏิวัติสังคมชาติ" สำเร็จ
ยึดอำนาจครั้งแรก ยึดเสร็จ มอบให้ "นายพจน์ สารสิน" รับภาระนายกฯ ๙๐ วันเสร็จ ท่านพูด ๗ คำ ก่อนกลับไปทำหน้าที่ทหารดังเดิม ๗ คำนั้น มัดใจคนไทยทั้งชาติ ไม่ว่า เศรษฐี-ผู้ดี-ไพร่-ยาจก-วณิพก-ขอทาน-พระ-เถน-เณร-ชี ให้จำท่านในอารมณ์ถวิลหาด้วยวลีว่า
"พบ-กัน-ใหม่-เมื่อ-ชาติ-ต้อง-การ"!
เมื่อยึดอำนาจครั้งที่สอง รวบทั้งอำนาจทหารและอำนาจรัฐบาลเบ็ดเสร็จขึ้นเป็นนายกฯ เอง ท่านใช้คำพูด ๑๐ คำ ทำให้ข้าราชการ-ทหาร-ตำรวจ และทุกองคาพยพในชาติทั้งที่เป็นพวก และไม่ใช่พวก ฮึกเหิม-พร้อมใจ-ไม่พรั่น ขอเพียงสฤษดิ์สั่ง แม้ดำน้ำ-ลุยไฟ ทุกคนพร้อมยอมตาย เพื่องาน "ปฏิวัติชาติ" สู่เป้าหมายตามแผน
๑๐ คำนั้น มันคืออะไรกันนะถึงได้ "ขลัง" โดยไม่ต้องลงยันต์เช่นนั้น หลายท่านคงจำได้ เพียงแต่ชิน จนคร้านจะนำมาใคร่ครวญกันเท่านั้นเอง
"ข้า-พ-เจ้า-ขอ-รับ-ผิด-ชอบ-แต่-ผู้-เดียว"!
นี่ไง...ลองผู้นำประกาศว่า "ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่ผู้เดียว" บรรดาผู้ตาม จะมีใคร-คนไหนไม่เต็มใจรับ ปฏิบัติ-ชัด-จบ บ้างล่ะ ในเมื่อลูกพี่ใหญ่รับประกันตายแทน แล้วมันจะมีลูกน้องคนไหนไม่ "แพ้ใจ" เจ้านายก็ให้มันรู้ไป เพราะ๑๐ คำที่ว่า "ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่ผู้เดียว"
นั่นเท่ากับ สุข-สุขด้วยกันโว้ย...
แต่ถ้าซวย พวกมึงหลบไป กู...นายรับเอง!
เนี่ย...เราไปศึกษา เราจะเห็นว่าจอมพลสฤษดิ์ใช้อำนาจ "เผด็จการทหาร" ทำหลายสิ่ง-หลายอย่างเป็นรากฐานให้อยู่ถึงทุกวันนี้ จุดแข็งอยู่ที่คำ ๑๐ คำนี้เท่านั้นในการ "ซื้อใจ" ลูกน้อง-บริวาร และคนที่ถูกบริหารทั้งประเทศ
ท่านไม่มีความรู้ด้านเศรษฐกิจ อุตสาหกรรม การเงิน การคลัง การลงทุน การพัฒนาอะไร นอกจากคำว่า "เยส-ดอลลาร์" แต่ว่า "โน-เงินไทย" คือท่านชอบกินเงินอุดหนุนจากนอก แต่ไม่โกงเงินจากภาษีของชาวบ้าน ก็ดีอย่าง-เลวอย่าง
ที่สำคัญ "ท่านฉลาด" เด็ดขาด-ไม่ยอมใคร แต่พร้อมค้อมหัวให้ "คนเก่ง-ที่ไม่โกง"!
และคนเก่งที่ท่านต้องการนำมาใช้เพื่อการ "ปฏิวัติสังคมชาติ" คือใครท่านทราบมั้ย คือคนที่ท่านแค้นจนอยากฆ่าเพราะขวางทางการโกงแบงก์สมัยท่านเป็นนายทหารใหญ่ แต่พอคุมอำนาจบริหารประเทศ คนที่ท่านอยากฆ่า กลับเป็นคนคนแรกที่ท่าน "ตะกายหา" ให้กลับมาช่วยทำงาน...ปฏิวัติโครงสร้างสังคมชาติ
"ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์" ปรมาจารย์ทางเศรษฐกิจและการคลัง พ่อของนายจอน-นายใจ อึ๊งภากรณ์ นั่นไง!?
พูดถึงการปฏิวัติ-การยึดอำนาจ ท่านอย่าเข้าใจไขว้เขวนะครับ ที่ทหารลากปืน-ลากรถถังมาขับไล่รัฐบาลทักษิณ อย่าง ๑๙ กันยา ๔๙ ที่พลเอกสนธิ บุญยรัตกลิน ผบ.ทบ.ทำนั้น เขาเรียกว่า "ยึดอำนาจ" ไม่ใช่ปฏิวัติ
ส่วนการปฏิวัตินั้น จะต้องเป็นการเปลี่ยนแปลงชนิดรื้อโครงสร้างระบบ-ระบอบเดิมทิ้ง แล้วนำของใหม่มาใช้แทน เป็นการเปลี่ยนแปลงชนิดเฉียบขาด ฉับพลัน พลิกหน้ามือเป็นหลังมือ เห็นผลทันตาเห็น ถ้าเป็นทางการเมือง สมมุติเปลี่ยนจากประชาธิปไตยเป็นคอมมิวนิสต์ นี่เรียกปฏิวัติ
เลิกระบบเกษตรแล้วเปลี่ยนเป็นระบบอุตสาหกรรมเครื่องจักรหมด นี่ก็เรียกปฏิวัติ ตั้งแต่เกิดมาโตเป็นหนุ่ม-เป็นสาวยันโทรม ไม่เคยนุ่งกางเกงในเลย จู่ๆ หันมานุ่งกางเกงในชนิดไม่ใส่แล้วออกจากบ้านไปไหนไม่ได้ นี่ก็เรียกว่าปฏิวัติตัวเอง
แต่อย่างลากรถถังมาแล้ว "ชิ้ว...ชิ้ว...มึงออกไป กูเป็นรัฐบาลแทนเอง" แล้วทุกอย่างก็เหมือนเดิม โกงกันเหมือนเดิม พวกมึง-พวกกูเหมือนเดิม ข้าราชการก็มาสาย-บ่ายกลับเหมือนเดิม ปิดทางด่วนตะพึดตะพือเหมือนเดิม
อย่างนี้ไม่เรียกปฏิวัติ เรียกว่า "สมบัติผลัดกันแดก" เพียงล้มรัฐบาล แต่ไม่ได้ล้างระบอบ
พอเข้าใจกันนะครับ!?
อย่างจอมพลสฤษดิ์นี่อาจเรียกได้ว่า "กึ่งปฏิวัติ-รัฐประหาร" คือยึดอำนาจแล้วเปลี่ยนระบบ แต่ไม่ได้เปลี่ยนระบอบ คือจากระบบรัฐสภาไปเป็น "ระบบเผด็จการ" แต่ภายใต้ระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขเหมือนเดิม
ที่ผมให้เครดิตว่า "กึ่งปฏิวัติ" เพราะท่านรัฐประหาร-ยึดอำนาจบริหารประเทศแล้ว ท่านปฏิวัติโครงสร้างสังคมชาติหลายอย่าง เปลี่ยนจากสังคมเกษตรพอกิน-พออยู่ภายใน ไปเป็นสังคมเกษตรอุตสาหกรรมเพื่อการส่งออก เปิดประเทศให้ทุนต่างชาติเข้ามาลงทุน ปฏิวัติ-จัดระบบสถาบันการเงิน-การธนาคารใหม่ให้เข้ามาตรฐานโลก ตั้งสำนักงบประมาณ ตั้งสภาพัฒน์ มีการใช้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมเป็นเข็มทิศนำประเทศ ฯลฯ
เรียกว่า "จัดโครงสร้างสังคมชาติใหม่" เป็นรากฐานไว้จนถึงทุกวันนี้ ส่วนวันนี้ ใครจะชี้ว่าท่านพาประเทศหลงทางจนเป็นทาสระบบทุนชนิดถอนตัวไม่ขึ้น ผมก็ไม่เถียง แต่อยากจะบอกว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ในยุคหนึ่ง-สมัยหนึ่ง ก็ย่อมถูกต้อง-เหมาะสมกับยุคนั้น สมัยนั้น
แต่ผ่านมา ๕๐ กว่าปี จะโทษจอมพลสฤษดิ์ไม่ได้ ต้องโทษทุกรัฐบาล และทุกคน เอาแต่กอบโกยผลิตผลจากมรดกปฏิวัติโครงสร้างสังคมของจอมพลสฤษดิ์ โดยไม่ยอมวิวัฒนาการโครงสร้างชาติตามไปกับวัน-เวลา-สถานการณ์ในแต่ละยุคสมัยด้วย เหมือนเรามีโรงงานที่พ่อสร้างไว้ ๕๐ ปี เราก็เพลินแต่กอบโกยผลได้จากผลิตผลเครื่องจักรนั้น
ผ่านไป ๕๐ ปี ไม่ซ่อม ไม่เปลี่ยนเครื่องจักร ถึงวันนี้ จากยุคไอน้ำมาเป็นยุคไอที แล้วเราจะมาโทษว่า "ที่พ่อทำไว้ไม่ดี" โครงสร้างเกษตรของไทยป่นปี้ อุตสาหกรรมทุนทำให้ชาวไร่-ชาวนาเป็นหนี้ แต่พ่อค้า-นายทุนรวย อย่างนี้เห็นจะไม่ถูกต้องนัก
การนำประเทศที่เคยอยู่กันแบบ "พออยู่-พอกิน" สุขสบายกันถ้วนหน้าตามอัตภาพ ไปเป็นระบบทุนข้ามชาติ ระบบอุตสาหกรรมเพื่อการส่งออกในยุคจอมพลสฤษดิ์ จนถึงวันนี้ ทั้งประเทศและคนไทยกลายเป็น "ทาสระบบทุน" กันไปหมดนั้น นั่นก็เพราะพวกเรา "เห็นแก่ตัว" ดูดทุกอย่างเอาจากประเทศ แต่ไม่เคยสนใจจะให้อะไรกับประเทศ
เพราะทั้งนักการเมือง ทั้งพ่อค้า-นายทุน "น้อยคน" จะสำนึกด้วยเอื้อเฟื้อในคำว่า
ได้แล้วรักษาเพื่อ "อนาคตส่วนรวม"!?
"จอมพลสฤษดิ์+อาจารย์ป๋วย" นั่นแหละครับคือ "ต้นตำรับปฏิวัติสังคมชาติ" จะเรียกว่าเป็น "เผด็จการที่มีคุณูปการ" แก่สังคมชาตินับตั้งแต่ประเทศไทยมีการยึดอำนาจมาก็ย่อมได้ เพราะท่านไม่ได้ยึดอำนาจเพื่อกินชาติ แต่ท่าน "ปฏิวัติ" เพื่อสร้างชาติ เป็นมรดกงานฝากไว้จนถึงวันนี้
เศรษฐกิจยุคจอมสฤษด์ จะเรียกว่ายุค "เศรษฐกิจ ๕๐ สตางค์" ก็ย่อมได้ ใครมีเงินติดกระเป๋าแค่ ๕๐ สตางค์พาสาวนั่งรถเมล์ชมกรุงได้ทุกสายรอบเมือง หิวกระหาย ร้อนนอก-ร้อนใน นั่งร้านไหนสั่งโอเลี้ยงมาบ้วนปากได้ ทุกร้าน-ทุกแก้ว-ทุกราคา ๕๐ สตางค์!
ใครทำซ่า เจอข้อหาอันธพาล โน่น...ส่งไปซ่าอยู่ในลาดยาว ไอ้ที่จะชุมนุมสันติ-อหิงสา มาตั้งเวทีก๋าๆ แสดงบทเหี้ยตะกายตึกอย่างนั้นน่ะ สฤษดิ์เอาตายตั้งแต่ยังเป็นแค่ไข่เหี้ยนั่นแล้ว!!!
ครับ...ก็ไม่มีอะไรมาก วันหยุดก็นั่งดูไร่แตงโม ไร่มะเขือเทศที่ปลูกไว้ ฝนตกติดต่อกัน ๒-๓ วัน เถาที่เหี่ยวเฉา บางเถาที่คอพับ-คออ่อน ค่อยกระดิกพลิกใบขึ้นมาบ้าง
แล้วแผนปรองดองไปถึงไหนล่ะ อย่าเล่นบท "พ่อแง่-แม่งอน" กันให้นานนัก!?
หัด "เจ้าชู้ยักษ์" ปากว่า-มือถึงบ้างเถอะครับท่านนายกฯ มัวแต่นั่งถอนหญ้า เอาผ้าเช็ดหน้ามาบิด แล้วเมื่อไหร่จะได้ขึ้นสวรรค์กันล่ะ ฝ่ายแกนนำเสื้อแดงเขาก็แค่เกี่ยงให้กำหนดวัน มันก็เหมือนมารยาหญิงเท่านั้น เพราะพวกเขาก็หลายฝ่าย มีทั้งพวกอยากให้จบ มีทั้งพวกอยากลากไว้หาแดก ลาไปไว้นาน ชาวบ้านจะเอียน
เชิญมานั่งโต๊ะหม่ำลาบ ส้มตำ แกล้มสะตอ แล้วคุยกันประสาเพื่อนฝูง ประสาพี่ ประสาน้อง มีอะไรก็ว่ากันไปให้จบไปซะ มาถึงขั้นนี้แล้ว ใครไม่เห็นแก่ประเทศชาติ ก็ขอให้เห็นแก่ทางวัดบ้างเถอะ
หาที่คุยลับๆ ไม่ได้ มาที่ดง "ลาบ-ส้มตำ" คลองเตยนี่ก็ได้ ผมจัดการให้ ร้านอู๋หน้า "ไทยโพสต์" นี่ ถึงริมถนนแต่อินเตอร์ ฝรั่งตกเรือมาดินเนอร์ซดช้างแกล้มสเต๊กน้ำตกกับซุปทุกคืน...ซุปหน่อไม้น่ะ!
ตัดสินใจอะไรออกไปแล้ว "ลุยเลย" ไม่ต้องไปแคร์แดม "ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่ผู้เดียว"
มาร์คเอ๋ย!
Thaipost ฉบับ 6 พ.ค.53
วันศุกร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2553
The Future is Happiness
The Future is Happiness
29
Apr
Nick
What will the world be like in, say, 500 years from now?
The world is too complex to make an exact prognosis, of course (honestly, we don’t have a clue what the future will be like just five years from now). However I believe some developments are outright logical and will lead to predictable results in the long run, even if they are hard to imagine today.
One of these developments is the increasing sophistication in achieving happiness. Eventually, I believe, we will be able to stimulate our brain however we want to and become maximally happy. It may even lead to the scenario depicted in the 1999 movie The Matrix, where brains are maintained in a wobbly gelatinous substance and stimulated by computers electronically in order to create a fake, but perceived-as-happy reality.
This may sound crazy, so let me give you the reasons why I believe this is going to happen.
1. Happiness is our primary goal
First, we all aim to be happy. Even though happiness is only a by-product of evolution, it’s one of the most important goals in our lives (maybe the only goal with intrinsic value, as argued here). The happier we can become, the better.
2. We already “trick” nature
Second, stimulating our brains artificially to achieve happiness would be nothing new – we do it all the time. For example:
• Eating sweets
Nature has developed an incentive system that rewards us for consuming foods containing high concentrations of energy (e.g., sweet fruits), because energy is crucial for survival. However, eating food with an unnaturally high sugar content (e.g., sweets) is an unnatural overstimulation of our reward system.
• Consuming nicotine (or other drugs)
I don’t know the scientific explanation for how smoking can be rewarding to the body, but I doubt it helps to achieve nature’s goal (survival & reproduction).
• Having sex with contraception
Nature “thinks” we reproduce, but we don’t! We just want to get the good part without the bad (no, I don’t hate kids ;-) ).
• Engaging in other “unnatural” activities that make us happy
Whether we’re playing video games, listening to techno music etc., most of the “modern-world” activities we perceive to be rewarding succeed in stimulating our incentive system in a positive way, but without necessarily serving nature’s goals. However, we don’t worry too much about that. As long as these diversions serve our purpose (achieving happiness) we welcome them.
3. It will be technically feasible
Third, humanity will discover ever more effective ways to stimulate our inherited incentive system in a positive way (without negative side effects). Ultimately, we will also understand how the brain works (the brain is still largely a black box to science today) and be capable of creating the world we want – a world full of happiness, free of suffering.
Personally, I draw two conclusions from this: one positive and one negative. The positive conclusion is that paradise on earth is indeed possible. The negative conclusion is that you (if you are reading this before, let’s say, the year 2100) and I have been born too early to experience it. However, we should look on the positive side: we’re literate, we live on more than $1 a day, we live in times of peace, etc. This puts us ahead of so many unfortunate people today and in the past, so we should not complain about our lot in life.
29
Apr
Nick
What will the world be like in, say, 500 years from now?
The world is too complex to make an exact prognosis, of course (honestly, we don’t have a clue what the future will be like just five years from now). However I believe some developments are outright logical and will lead to predictable results in the long run, even if they are hard to imagine today.
One of these developments is the increasing sophistication in achieving happiness. Eventually, I believe, we will be able to stimulate our brain however we want to and become maximally happy. It may even lead to the scenario depicted in the 1999 movie The Matrix, where brains are maintained in a wobbly gelatinous substance and stimulated by computers electronically in order to create a fake, but perceived-as-happy reality.
This may sound crazy, so let me give you the reasons why I believe this is going to happen.
1. Happiness is our primary goal
First, we all aim to be happy. Even though happiness is only a by-product of evolution, it’s one of the most important goals in our lives (maybe the only goal with intrinsic value, as argued here). The happier we can become, the better.
2. We already “trick” nature
Second, stimulating our brains artificially to achieve happiness would be nothing new – we do it all the time. For example:
• Eating sweets
Nature has developed an incentive system that rewards us for consuming foods containing high concentrations of energy (e.g., sweet fruits), because energy is crucial for survival. However, eating food with an unnaturally high sugar content (e.g., sweets) is an unnatural overstimulation of our reward system.
• Consuming nicotine (or other drugs)
I don’t know the scientific explanation for how smoking can be rewarding to the body, but I doubt it helps to achieve nature’s goal (survival & reproduction).
• Having sex with contraception
Nature “thinks” we reproduce, but we don’t! We just want to get the good part without the bad (no, I don’t hate kids ;-) ).
• Engaging in other “unnatural” activities that make us happy
Whether we’re playing video games, listening to techno music etc., most of the “modern-world” activities we perceive to be rewarding succeed in stimulating our incentive system in a positive way, but without necessarily serving nature’s goals. However, we don’t worry too much about that. As long as these diversions serve our purpose (achieving happiness) we welcome them.
3. It will be technically feasible
Third, humanity will discover ever more effective ways to stimulate our inherited incentive system in a positive way (without negative side effects). Ultimately, we will also understand how the brain works (the brain is still largely a black box to science today) and be capable of creating the world we want – a world full of happiness, free of suffering.
Personally, I draw two conclusions from this: one positive and one negative. The positive conclusion is that paradise on earth is indeed possible. The negative conclusion is that you (if you are reading this before, let’s say, the year 2100) and I have been born too early to experience it. However, we should look on the positive side: we’re literate, we live on more than $1 a day, we live in times of peace, etc. This puts us ahead of so many unfortunate people today and in the past, so we should not complain about our lot in life.
วันอาทิตย์ที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2553
Crime Mapping and Analysis
Law Enforcement Agencies Are Turning to Maps and Geographic Technologies
From Jessica Karpilo
See More About:crime mappinglaw enforcementpolicecartographygeographic technologies
Shreveport Police Officer Cpl. Will Bates and his dog partner 'Nero' proceed to search a car for drugs and weapons January 25, 2005 in Bossier City, Louisiana. Crime mapping allows law enforcement a geographic tool to track crimes.
Mario Villafuerte/Getty Images
Sponsored Links
Forensic Analysis Tools
Buy Inspector Raman-Worlds first Handheld Field Spectrometer
www.deltanu.com
Criminal Psychology
Access full-text academic books and journals. Research online @ Questia
www.Questia.com/Criminal_Psychology
SNP Analysis Software
Software for candidate gene and whole genome association analysis.
www.goldenhelix.com/SNP_Variation/
Geography Ads
Geography
Police Crime Mapping
Geography a Level
GIS Crime
India Geography Map
Apr 15 2010
Geography is a field that is ever-changing and ever-growing. One of its newer sub-disciplines is crime mapping, which uses geographic technologies in order to aid in crime analysis. In an interview with Steven R. Hick, a leading geographer in the field of crime mapping, he gave a thorough overview of the state of the field and what’s to come.
What is Crime Mapping?
Crime mapping is a sub-discipline of geography that works to answer the question, “What crime is happening where?” It focuses on mapping incidents, identifying hot spots where the most crime occurs and analyzing the spatial relationships of targets and these hot spots. Crime analysis once focused purely on the perpetrator and the victim, but did not take into account the location that the crime took place. In the last fifteen years, crime mapping has become more prevalent and uncovering patterns has become pertinent in solving crimes.
Crime mapping identifies not only where the actual crime took place, but also looks at where the perpetrator “lives, works, and plays” as well as where the victim “lives, works, and plays.” Crime analysis has identified that the majority of criminals tend to commit crimes within their comfort zones, and crime mapping is what allows police and investigators to see where that comfort zone might be.
Predictive Policing Through Crime Mapping
According to Hick, “predictive policing” is the buzz word that is currently being used most commonly in reference to the state of crime analysis. The goal of predictive policing is to take the data that we already have and use it to predict where and when crime will occur.
The use of predictive policing is a much more cost effective approach to policing than past policies. This is because predictive policing not only looks at where a crime is likely to occur, but also when the crime is likely to occur. These patterns can help police identify what time of day it is necessary to flood an area with officers, rather than flooding the area twenty-four hours a day.
Types of Crime Analysis
There are three primary types of crime analysis that can occur through crime mapping.
Tactical Crime Analysis: This type of crime analysis looks at the short-term in order to stop what is currently taking place, for example, a crime spree. It is used to identify one perpetrator with many targets or one target with many perpetrators and provide an immediate response.
Strategic Crime Analysis: This type of crime analysis looks at the long-term and on-going issues. Its focus is often on identifying areas with high crime rates and problem solving ways to decrease the overall crime rates.
Administrative Crime Analysis This type of crime analysis looks at the administration and deployment of police and resources and asks the question, “Are there enough police officers at the right time and place?” and then works to make the answer, “Yes.”
Crime Data Sources
Most of the data that is used in crime mapping and analysis originates from police dispatch/911 response centers. When a call comes in, the incident is entered into the database. The database can then be queried. If a crime is committed, the crime goes into the crime management system. If and when a perpetrator is caught, the incident then is entered into the court database, then, if convicted, the corrections database, and then possibly, eventually the parole database. Data is drawn from all of these sources in order to identify patterns and solve crimes.
Crime Mapping Software
The most common software programs used in crime mapping are ArcGIS and MapInfo, as well as some other spatial statistic programs. Many programs have special extensions and applications that can be used to aid in crime mapping. ArcGIS uses CrimeStat and MapInfo uses CrimeView.
Crime Prevention through Environmental Design
Crime Prevention through Environmental Design or CPTED is one aspect of crime prevention developed through crime analysis. CPTED involves the implementation of items such as lights, phones, motion sensors, steel bars on windows, a dog, or alarm systems in order to prevent the occurrence of crimes.
Careers in Crime Mapping
Since crime mapping has become more and more common, there are many careers available in the field. Most police departments hire at least one sworn crime analyst. This person works with GIS and crime mapping, as well as statistical analysis to aid in solving crimes. There are also civilian crime analysts who work with mapping, reports, and attend meetings.
There are classes available in crime mapping; Hick is one professional who has been teaching these classes for several years. There are also conferences available for both professionals and beginners in the field.
Additional Resources on Crime Mapping
The International Association of Crime Analysts (IACA) is a group that was formed in 1990 to advance the field of crime analysis and help law enforcement agencies and crime analysts to work more productively and use crime analysis more effectively to solve crime.
The National Institute of Justice (NIJ) is a research agency of the United States Department of Justice that works to develop innovative solutions to crime.
From about.com
Law Enforcement Agencies Are Turning to Maps and Geographic Technologies
From Jessica Karpilo
See More About:crime mappinglaw enforcementpolicecartographygeographic technologies
Shreveport Police Officer Cpl. Will Bates and his dog partner 'Nero' proceed to search a car for drugs and weapons January 25, 2005 in Bossier City, Louisiana. Crime mapping allows law enforcement a geographic tool to track crimes.
Mario Villafuerte/Getty Images
Sponsored Links
Forensic Analysis Tools
Buy Inspector Raman-Worlds first Handheld Field Spectrometer
www.deltanu.com
Criminal Psychology
Access full-text academic books and journals. Research online @ Questia
www.Questia.com/Criminal_Psychology
SNP Analysis Software
Software for candidate gene and whole genome association analysis.
www.goldenhelix.com/SNP_Variation/
Geography Ads
Geography
Police Crime Mapping
Geography a Level
GIS Crime
India Geography Map
Apr 15 2010
Geography is a field that is ever-changing and ever-growing. One of its newer sub-disciplines is crime mapping, which uses geographic technologies in order to aid in crime analysis. In an interview with Steven R. Hick, a leading geographer in the field of crime mapping, he gave a thorough overview of the state of the field and what’s to come.
What is Crime Mapping?
Crime mapping is a sub-discipline of geography that works to answer the question, “What crime is happening where?” It focuses on mapping incidents, identifying hot spots where the most crime occurs and analyzing the spatial relationships of targets and these hot spots. Crime analysis once focused purely on the perpetrator and the victim, but did not take into account the location that the crime took place. In the last fifteen years, crime mapping has become more prevalent and uncovering patterns has become pertinent in solving crimes.
Crime mapping identifies not only where the actual crime took place, but also looks at where the perpetrator “lives, works, and plays” as well as where the victim “lives, works, and plays.” Crime analysis has identified that the majority of criminals tend to commit crimes within their comfort zones, and crime mapping is what allows police and investigators to see where that comfort zone might be.
Predictive Policing Through Crime Mapping
According to Hick, “predictive policing” is the buzz word that is currently being used most commonly in reference to the state of crime analysis. The goal of predictive policing is to take the data that we already have and use it to predict where and when crime will occur.
The use of predictive policing is a much more cost effective approach to policing than past policies. This is because predictive policing not only looks at where a crime is likely to occur, but also when the crime is likely to occur. These patterns can help police identify what time of day it is necessary to flood an area with officers, rather than flooding the area twenty-four hours a day.
Types of Crime Analysis
There are three primary types of crime analysis that can occur through crime mapping.
Tactical Crime Analysis: This type of crime analysis looks at the short-term in order to stop what is currently taking place, for example, a crime spree. It is used to identify one perpetrator with many targets or one target with many perpetrators and provide an immediate response.
Strategic Crime Analysis: This type of crime analysis looks at the long-term and on-going issues. Its focus is often on identifying areas with high crime rates and problem solving ways to decrease the overall crime rates.
Administrative Crime Analysis This type of crime analysis looks at the administration and deployment of police and resources and asks the question, “Are there enough police officers at the right time and place?” and then works to make the answer, “Yes.”
Crime Data Sources
Most of the data that is used in crime mapping and analysis originates from police dispatch/911 response centers. When a call comes in, the incident is entered into the database. The database can then be queried. If a crime is committed, the crime goes into the crime management system. If and when a perpetrator is caught, the incident then is entered into the court database, then, if convicted, the corrections database, and then possibly, eventually the parole database. Data is drawn from all of these sources in order to identify patterns and solve crimes.
Crime Mapping Software
The most common software programs used in crime mapping are ArcGIS and MapInfo, as well as some other spatial statistic programs. Many programs have special extensions and applications that can be used to aid in crime mapping. ArcGIS uses CrimeStat and MapInfo uses CrimeView.
Crime Prevention through Environmental Design
Crime Prevention through Environmental Design or CPTED is one aspect of crime prevention developed through crime analysis. CPTED involves the implementation of items such as lights, phones, motion sensors, steel bars on windows, a dog, or alarm systems in order to prevent the occurrence of crimes.
Careers in Crime Mapping
Since crime mapping has become more and more common, there are many careers available in the field. Most police departments hire at least one sworn crime analyst. This person works with GIS and crime mapping, as well as statistical analysis to aid in solving crimes. There are also civilian crime analysts who work with mapping, reports, and attend meetings.
There are classes available in crime mapping; Hick is one professional who has been teaching these classes for several years. There are also conferences available for both professionals and beginners in the field.
Additional Resources on Crime Mapping
The International Association of Crime Analysts (IACA) is a group that was formed in 1990 to advance the field of crime analysis and help law enforcement agencies and crime analysts to work more productively and use crime analysis more effectively to solve crime.
The National Institute of Justice (NIJ) is a research agency of the United States Department of Justice that works to develop innovative solutions to crime.
From about.com
วันอังคารที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2553
วันอาทิตย์ที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2553
Happiness is not everything.
The idea of happiness is a kind of ignorance. If your understanding is healthy, then you will never give too much importance to happiness; we do so because of our ignorance. Happiness is not the idea, purpose or aim of life; happiness is a consequence, a fruit.
Happiness is a subject of the senses; it is felt by the senses, it is an idea of the senses; it is information got from the senses. The scope of the senses is limited and the senses are completely unaware of the greatness of life. So if you are thinking for happiness or working for happiness you are just following your senses, you are indulging them. You are just living with your senses.
Understand the game of the senses, and then go beyond them. Discover that portion of life, that part of life that can give us something permanent, the highest knowledge of life, the highest clarity in life.
Nobody enters the path with full clarity, so even if you are ignorant or you lack the aspiration, somehow you will get connected. For instance you have a certain understanding of life and what you want. On the basis of what you know, your highest goal is to find happiness. As you undergo experiences in the course of life, your understanding grows wider and deeper. As your understanding develops you begin to see that happiness is not everything, that there is something beyond, that happiness comes and goes. You begin to think that perhaps satisfaction and being content is more important, no matter the kind of circumstances you are faced with. You could be content if you wished to be so.
Earlier your level of understanding prompted you to say: “How can I be content when I don’t have this, or I don’t have that?” Now your level of understanding has changed, and with that understanding you don’t miss anything, you are fully content. So it is just that in the level of our understanding something happens; if the understanding is high then you will not give too much importance to happiness, or sadness. When you aspire for something higher you will give more importance to your clarity, to your higher understanding, you will live for that; you will not give importance to whether the path is long or not, you will not give importance to the path at all, you will give importance to the target, the target is higher, aspiration is higher.
When you climb a mountain with the aim of reaching the top you have clarity. You know that you have to reach the top. That clarity helps you. The path will be very difficult, and maybe you will not be happy on the way, but when you reach the top that will give you much more than happiness, it will give you contentment. If we are only looking for happiness then we will never be able to climb high, aim high, or aspire for anything that can help us to evolve further.
What we understand by happiness lies on the surface. When you live at a deeper level, you give importance to clarity of consciousness which gives you information on the purpose of your existence; it gives you purpose. Once this is clear, everything will come to you including contentment and balance.
(As told to Sudhamahi Regunathan)
You can write to Swami Brahmdev at aurovalley@gmail.com
Happiness is a subject of the senses; it is felt by the senses, it is an idea of the senses; it is information got from the senses. The scope of the senses is limited and the senses are completely unaware of the greatness of life. So if you are thinking for happiness or working for happiness you are just following your senses, you are indulging them. You are just living with your senses.
Understand the game of the senses, and then go beyond them. Discover that portion of life, that part of life that can give us something permanent, the highest knowledge of life, the highest clarity in life.
Nobody enters the path with full clarity, so even if you are ignorant or you lack the aspiration, somehow you will get connected. For instance you have a certain understanding of life and what you want. On the basis of what you know, your highest goal is to find happiness. As you undergo experiences in the course of life, your understanding grows wider and deeper. As your understanding develops you begin to see that happiness is not everything, that there is something beyond, that happiness comes and goes. You begin to think that perhaps satisfaction and being content is more important, no matter the kind of circumstances you are faced with. You could be content if you wished to be so.
Earlier your level of understanding prompted you to say: “How can I be content when I don’t have this, or I don’t have that?” Now your level of understanding has changed, and with that understanding you don’t miss anything, you are fully content. So it is just that in the level of our understanding something happens; if the understanding is high then you will not give too much importance to happiness, or sadness. When you aspire for something higher you will give more importance to your clarity, to your higher understanding, you will live for that; you will not give importance to whether the path is long or not, you will not give importance to the path at all, you will give importance to the target, the target is higher, aspiration is higher.
When you climb a mountain with the aim of reaching the top you have clarity. You know that you have to reach the top. That clarity helps you. The path will be very difficult, and maybe you will not be happy on the way, but when you reach the top that will give you much more than happiness, it will give you contentment. If we are only looking for happiness then we will never be able to climb high, aim high, or aspire for anything that can help us to evolve further.
What we understand by happiness lies on the surface. When you live at a deeper level, you give importance to clarity of consciousness which gives you information on the purpose of your existence; it gives you purpose. Once this is clear, everything will come to you including contentment and balance.
(As told to Sudhamahi Regunathan)
You can write to Swami Brahmdev at aurovalley@gmail.com
วันเสาร์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2553
สมาธิชาวบ้าน เข้าถึงพระนิพพาน
พระนิพพานคือสภาวะจิตที่ สะอาดบริสุทธิ์ ว่างเปล่า เป็นจิตเดิมแท้ที่ปราศจากความดี ความชั่ว ปราศจากบาปและบุญ พระนิพพานเป็นสภาวะธรรมที่ผู้ปฏิบัติทุกคนมุ่งหวังจะเข้าถึง ด้วยเพราะผู้ปฏิบัติต่างก็มีความมุ่งมาดปรารถนาที่จะให้ดวงจิตวิญญาณก้าวพ้น ออกไปจากการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารนี้ อันถือเป็นเป้าหมายสูงสุดของผู้ปฏิบัติธรรม
กระบวนการ ในการเข้าถึงพระนิพพาน ประกอบด้วย การทำลายอัตตาและสมมติทั้งปวงที่ดวงจิตวิญญาณหลงเข้าไปยึด และไปสร้างเอาไว้เป็นของๆ ตน ซึ่งหากจะใช้ความรู้ทางโลกมาอธิบายพระนิพพานแล้ว ย่อมดูเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจ ทั้งนี้ เพราะความอยากมี อยากได้ อยากเป็น และความยึดมั่นถือมั่นล้วนเป็นเหตุผลทางโลกและเป็นความถูกต้องของโลก ส่วนภาวะพระนิพพานกลับเป็นการทำลายความยึดมั่นถือมั่นในมายาสมมติโลกเหล่า นั้นลง อีกทั้งผู้ที่ต้องการจะเข้าถึงพระนิพพานก็จำเป็นต้องฝึกทำลายความยึดมั่นถือ มั่นในกิเลสมายาโลกและอวิชชาทั้งหลายเหล่านั้
นลงให้จงได้ ด้วยเหตุนี้พระนิพพานจึงเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่และเข้าถึงได้ยากมากที่สุด
การ ที่เราตั้งเป้าจะมุ่งทำลายอวิชชาในจิตของเรา เราต้องเริ่มทำลายกิเลสและความหลงที่เราได้สร้างและสะสมมันมาทั้งชีวิตเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งทรัพย์สมบัติต่างๆ ที่เราเฝ้าหวงแหนมาตลอด แต่สุดท้ายเมื่อได้ปฏิบัติไปจนค้นพบแนวทางแห่งพระนิพพานก็ย่อมเข้าใจตรงกัน ว่า กา
รที่ดวงจิตจะสามารถหลุดพ้น จากผลพวงของกิเลสมายาโลกไปได้ จะต้องทำลายความยึดมั่นถือมั่นในทุกสิ่งที่ดวงจิตได้เคยพากเพียรสร้างและ สะสมมา
พระ นิพพานจึงเป็นกระบวนการย้อนกลับที่สวนทางกับสิ่งที่เราเคยเป็นมาอย่างสิ้น เชิง เปรียบเสมือนการที่เราต้องเปลี่ยนมาว่ายทวนกระแสน้ำ ทั้งๆ ที่แต่ก่อนนั้นเราได้ว่ายตามกระแสน้ำมานานแสนนาน เราเคยยึดมั่นถือมั่นในผลงานการว่ายน้ำตามกระแสกิเลสเหล่านั้นว่าดี รวมทั้งเรายังเคยภาคภูมิใจว่าตนเองสามารถทำระยะทางได้มากกว่าคนอื่นเขา สามารถเก็บสะสมสิ่งเหล่านั้นเอาไว้กับตนเองได้เป็นจำนวนมากกว่าคนอื่นๆ แต่แล้วกลับกลายเป็นว่าเมื่อได้มาค้นพบแนวทางแห่งพระนิพพานเข้า จึงพบว่าการที่เราว่ายตามน้ำนั้น กลับเป็นเรื่องที่ผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต ดังนั้น นอกจากเราจะต้องหยุดว่ายตามกระแสน้ำแล้ว ยังต้องรีบเบนเข็มมาว่ายทวนกระแสน้ำในทันทีเสียด้วยซ้ำ เพื่อให้เกิดปัญญาและความหลุดพ้น
ถึง เวลาที่จิตอันเข้มแข็งจะต้องกล้าที่จะทำลายอวิชชาความหลงทั้งหลายที่ดวงจิต ของเราหลงเข้าไปยึดมั่นถือมั่นเอาไว้ และปล่อยวางสิ่งอันเป็นมายาสมมติเหล่านั้นให้หมดไป แล้วท่านจะได้พบกับสัจธรรมที่ว่า สิ่งที่เราเคยคิดว่ามันมีค่ามีราคา กลับถูกปัญญาแห่งพระนิพพานเข้าทำลายลงหมดสิ้น จนไม่หลงเหลืออวิชชาความหลงอยู่ภายในจิตใจอีกต่อไป
แต่ ทั้งนี้ ผู้ปฏิบัติจะต้องระลึกไว้เสมอว่า สิ่งอันเป็นอวิชชาที่ดวงจิตเข้าไปยึดเอาไว้นั้นจะถูกทำลายลงได้ก็ด้วย ภูมิปัญญาที่ทรงตัวอยู่ในขั้นเหนือโลกเหนือสมมติเท่านั้น ส่วนภูมิปัญญาที่ได้ในระดับโลกียภูมิย่อมไม่อาจทำลายอวิชชาความหลงเหล่านั้น ลงได้ และยิ่งถ้าเป็นภูมิปัญญาที่ยังหลงติดอยู่กับเรื่องบาป-บุญ เรื่องกุศล-อกุศลด้วยแล้ว ยิ่งเป็นภูมิปัญญาที่ห่างไกลจากการหลุดพ้นจากการเ
วียนว่ายตายเกิดไปกันใหญ่
นิพพาน เป็นภาวะที่เลยจากอนัตตาไป เป็นสูญตาที่หาตัวหาตนไม่ได้ ครูบาอาจารย์และท่านผู้รู้ทั้งหลายต่างกล่าวถึงภาวะแห่งบรมสุขนี้เอาไว้ว่า "การ ไม่เกิดนั้นเป็นบรมสุข" กล่าวคือ การที่ดวงจิตวิญญาณก้าวพ้นออกไปจากมิติแห่งความคิดอันเป็นภาพแห่งความฝันนี้ ได้นับเป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ เพราะเมื่อใดก็ตามที่ดวงจิตเกิดความหลงยึดมั่นถือมั่นในมายาสมมติว่าเป็น จริงแล้ว มิติภ
พภูมิย่อมปรากฏตัวขึ้น และดวงจิตวิญญาณก็ต้องเข้าไปติดอยู่ในมิติแห่งความคิดความฝันนั้น ด้วยเพราะหาทางหลุดพ้นออกมาไม่ได้
พระ นิพพานเป็นกระบวนการทางจิตอันละเอียดอ่อนที่ทวนกระแสของความคิดบนโลก ซึ่งหากจิตของผู้ปฏิบัติไม่สามารถเข้าถึงจิตเดิมแท้ที่ทรงตัวอยู่เหนือโลก ได้แล้ว การจะพิจารณาให้เกิดภูมิปัญญาในระดับนี้ย่อมเป็นไปไม่ได้เลย เพราะมันเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกับภูมิปัญญาทางโลกอย่างสิ้นเชิง ลำพังภูมิปัญญาธรรมที่ปฏิบัติกันตามวิถีทางบนโลก แม้จะพอทำให้เข้าใจในเรื่องของพระนิพพานได้ว่ามีอาการสิ้นกิเลสเช่นไร และจะสามารถทำลายอวิชชาความหลงลงได้เฉพาะกิเลสบางส่วนที่สมมติบัญญัติเข้าไป อธิบายได้ถึงเท่านั้น แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะเข้าไปทำลายกิเลสอวิชชาให้หมดสิ้นลงไปจากดวงจิตได้ ยังคงมีอวิชชาความหลงที่ละเอียดเกินกว่าจะเข้าใจได้ด้วยสมมติบัญญัติโลกอีก เป็นจำนวนมากมายที่ดวงจิตจะต้องทรงตัวอยู่ในระดับแห่งจิตเดิมแท้ที่อยู่ เหนือโลกเหนือสมมติเท่านั้น จึงจะสามารถพิจารณาและเท่าทันอวิชชาเหล่านั้นได้
ดัง นั้น พระนิพพานจึงไม่อาจสำเร็จได้ด้วยการนั่งคิดเอา จะต้องอบรมจิตให้ค้นพบจิตอันเป็นจิตเดิมแท้ให้ได้ และทำให้จิตเดิมแท้นั้นตื่นขึ้นมาจากมิติแห่งความคิดความฝัน มีเพียงปัญญาในระดับนี้เท่านั้นที่จะนำพาให้ดวงจิตเกิดปัญญาความรู้แจ้ง สามารถถอดรหัสแห่งการเวียนว่ายตายเกิดในมิติภพภูมิแห่งความคิดความฝันนี้ออก ไปได้ ด้วยสติและปัญญาที่เท่าทันต่อกระบวนการความคิดอันเกิดดับอยู่ภายในจิตนี้ เท่านั้น ที่จะสามารถนำพาดวงจิตให้หลุดพ้นไปจากอวิชชาความหลงทั้งปวงเป็นอิสระ และไม่ตกเป็นทาสของอวิชชาที่ดวงจิตสร้างขึ้นมาเอง.
กระบวนการ ในการเข้าถึงพระนิพพาน ประกอบด้วย การทำลายอัตตาและสมมติทั้งปวงที่ดวงจิตวิญญาณหลงเข้าไปยึด และไปสร้างเอาไว้เป็นของๆ ตน ซึ่งหากจะใช้ความรู้ทางโลกมาอธิบายพระนิพพานแล้ว ย่อมดูเป็นเรื่องที่ยากจะเข้าใจ ทั้งนี้ เพราะความอยากมี อยากได้ อยากเป็น และความยึดมั่นถือมั่นล้วนเป็นเหตุผลทางโลกและเป็นความถูกต้องของโลก ส่วนภาวะพระนิพพานกลับเป็นการทำลายความยึดมั่นถือมั่นในมายาสมมติโลกเหล่า นั้นลง อีกทั้งผู้ที่ต้องการจะเข้าถึงพระนิพพานก็จำเป็นต้องฝึกทำลายความยึดมั่นถือ มั่นในกิเลสมายาโลกและอวิชชาทั้งหลายเหล่านั้
นลงให้จงได้ ด้วยเหตุนี้พระนิพพานจึงเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่และเข้าถึงได้ยากมากที่สุด
การ ที่เราตั้งเป้าจะมุ่งทำลายอวิชชาในจิตของเรา เราต้องเริ่มทำลายกิเลสและความหลงที่เราได้สร้างและสะสมมันมาทั้งชีวิตเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งทรัพย์สมบัติต่างๆ ที่เราเฝ้าหวงแหนมาตลอด แต่สุดท้ายเมื่อได้ปฏิบัติไปจนค้นพบแนวทางแห่งพระนิพพานก็ย่อมเข้าใจตรงกัน ว่า กา
รที่ดวงจิตจะสามารถหลุดพ้น จากผลพวงของกิเลสมายาโลกไปได้ จะต้องทำลายความยึดมั่นถือมั่นในทุกสิ่งที่ดวงจิตได้เคยพากเพียรสร้างและ สะสมมา
พระ นิพพานจึงเป็นกระบวนการย้อนกลับที่สวนทางกับสิ่งที่เราเคยเป็นมาอย่างสิ้น เชิง เปรียบเสมือนการที่เราต้องเปลี่ยนมาว่ายทวนกระแสน้ำ ทั้งๆ ที่แต่ก่อนนั้นเราได้ว่ายตามกระแสน้ำมานานแสนนาน เราเคยยึดมั่นถือมั่นในผลงานการว่ายน้ำตามกระแสกิเลสเหล่านั้นว่าดี รวมทั้งเรายังเคยภาคภูมิใจว่าตนเองสามารถทำระยะทางได้มากกว่าคนอื่นเขา สามารถเก็บสะสมสิ่งเหล่านั้นเอาไว้กับตนเองได้เป็นจำนวนมากกว่าคนอื่นๆ แต่แล้วกลับกลายเป็นว่าเมื่อได้มาค้นพบแนวทางแห่งพระนิพพานเข้า จึงพบว่าการที่เราว่ายตามน้ำนั้น กลับเป็นเรื่องที่ผิดพลาดมากที่สุดในชีวิต ดังนั้น นอกจากเราจะต้องหยุดว่ายตามกระแสน้ำแล้ว ยังต้องรีบเบนเข็มมาว่ายทวนกระแสน้ำในทันทีเสียด้วยซ้ำ เพื่อให้เกิดปัญญาและความหลุดพ้น
ถึง เวลาที่จิตอันเข้มแข็งจะต้องกล้าที่จะทำลายอวิชชาความหลงทั้งหลายที่ดวงจิต ของเราหลงเข้าไปยึดมั่นถือมั่นเอาไว้ และปล่อยวางสิ่งอันเป็นมายาสมมติเหล่านั้นให้หมดไป แล้วท่านจะได้พบกับสัจธรรมที่ว่า สิ่งที่เราเคยคิดว่ามันมีค่ามีราคา กลับถูกปัญญาแห่งพระนิพพานเข้าทำลายลงหมดสิ้น จนไม่หลงเหลืออวิชชาความหลงอยู่ภายในจิตใจอีกต่อไป
แต่ ทั้งนี้ ผู้ปฏิบัติจะต้องระลึกไว้เสมอว่า สิ่งอันเป็นอวิชชาที่ดวงจิตเข้าไปยึดเอาไว้นั้นจะถูกทำลายลงได้ก็ด้วย ภูมิปัญญาที่ทรงตัวอยู่ในขั้นเหนือโลกเหนือสมมติเท่านั้น ส่วนภูมิปัญญาที่ได้ในระดับโลกียภูมิย่อมไม่อาจทำลายอวิชชาความหลงเหล่านั้น ลงได้ และยิ่งถ้าเป็นภูมิปัญญาที่ยังหลงติดอยู่กับเรื่องบาป-บุญ เรื่องกุศล-อกุศลด้วยแล้ว ยิ่งเป็นภูมิปัญญาที่ห่างไกลจากการหลุดพ้นจากการเ
วียนว่ายตายเกิดไปกันใหญ่
นิพพาน เป็นภาวะที่เลยจากอนัตตาไป เป็นสูญตาที่หาตัวหาตนไม่ได้ ครูบาอาจารย์และท่านผู้รู้ทั้งหลายต่างกล่าวถึงภาวะแห่งบรมสุขนี้เอาไว้ว่า "การ ไม่เกิดนั้นเป็นบรมสุข" กล่าวคือ การที่ดวงจิตวิญญาณก้าวพ้นออกไปจากมิติแห่งความคิดอันเป็นภาพแห่งความฝันนี้ ได้นับเป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ เพราะเมื่อใดก็ตามที่ดวงจิตเกิดความหลงยึดมั่นถือมั่นในมายาสมมติว่าเป็น จริงแล้ว มิติภ
พภูมิย่อมปรากฏตัวขึ้น และดวงจิตวิญญาณก็ต้องเข้าไปติดอยู่ในมิติแห่งความคิดความฝันนั้น ด้วยเพราะหาทางหลุดพ้นออกมาไม่ได้
พระ นิพพานเป็นกระบวนการทางจิตอันละเอียดอ่อนที่ทวนกระแสของความคิดบนโลก ซึ่งหากจิตของผู้ปฏิบัติไม่สามารถเข้าถึงจิตเดิมแท้ที่ทรงตัวอยู่เหนือโลก ได้แล้ว การจะพิจารณาให้เกิดภูมิปัญญาในระดับนี้ย่อมเป็นไปไม่ได้เลย เพราะมันเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกับภูมิปัญญาทางโลกอย่างสิ้นเชิง ลำพังภูมิปัญญาธรรมที่ปฏิบัติกันตามวิถีทางบนโลก แม้จะพอทำให้เข้าใจในเรื่องของพระนิพพานได้ว่ามีอาการสิ้นกิเลสเช่นไร และจะสามารถทำลายอวิชชาความหลงลงได้เฉพาะกิเลสบางส่วนที่สมมติบัญญัติเข้าไป อธิบายได้ถึงเท่านั้น แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะเข้าไปทำลายกิเลสอวิชชาให้หมดสิ้นลงไปจากดวงจิตได้ ยังคงมีอวิชชาความหลงที่ละเอียดเกินกว่าจะเข้าใจได้ด้วยสมมติบัญญัติโลกอีก เป็นจำนวนมากมายที่ดวงจิตจะต้องทรงตัวอยู่ในระดับแห่งจิตเดิมแท้ที่อยู่ เหนือโลกเหนือสมมติเท่านั้น จึงจะสามารถพิจารณาและเท่าทันอวิชชาเหล่านั้นได้
ดัง นั้น พระนิพพานจึงไม่อาจสำเร็จได้ด้วยการนั่งคิดเอา จะต้องอบรมจิตให้ค้นพบจิตอันเป็นจิตเดิมแท้ให้ได้ และทำให้จิตเดิมแท้นั้นตื่นขึ้นมาจากมิติแห่งความคิดความฝัน มีเพียงปัญญาในระดับนี้เท่านั้นที่จะนำพาให้ดวงจิตเกิดปัญญาความรู้แจ้ง สามารถถอดรหัสแห่งการเวียนว่ายตายเกิดในมิติภพภูมิแห่งความคิดความฝันนี้ออก ไปได้ ด้วยสติและปัญญาที่เท่าทันต่อกระบวนการความคิดอันเกิดดับอยู่ภายในจิตนี้ เท่านั้น ที่จะสามารถนำพาดวงจิตให้หลุดพ้นไปจากอวิชชาความหลงทั้งปวงเป็นอิสระ และไม่ตกเป็นทาสของอวิชชาที่ดวงจิตสร้างขึ้นมาเอง.
วันพุธที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2553
Can Religion Make You Happy?
I am not religious. However, this post is not about my beliefs (or non-beliefs), but rather about whether religion should be regarded as a good thing. For me, being primarily interested in people’s happiness, the question is: does religion bring more happiness into the world, or not?
The Advantages of Religion
What’s good about religion?
* Religion can provide a strong feeling of security
Believing in a higher power who looks over the world can provide substantial comfort. It simplifies people’s lives and diminishes feelings of incomprehensible and overwhelming complexity, as well as concern about the lack of order and uncertainty, which can be very unsettling.
* Religion can reduce the fear of dying
Fear of death is in our bones, and everything which reduces it can be beneficial to our happiness. Religion does this by telling us that God will take care of us and that our life will continue in some form after our death.
* Religion can give us hope
No matter how bad the situation is, the belief in a divine power which metes out ultimate justice can provide an almost inexhaustible source for hope and optimism from which we can draw new strength.
* Religion can give us a mission and energy
Any task we believe in can be a very strong source of energy and motivation. Religion can provide such a task. Think about Mother Theresa: her belief gave her the energy to help increase people’s happiness and decreate their suffering, all while making herself happier. Even atheists must struggle to not develop sympathy for the driving force behind these actions!
* Religion can give us guidance on how to behave in society
It’s true for the Ten Commandments and all similar rules: having guidance that directs people to do what is good (e.g., don’t steal) can be very beneficial to the happiness of the individual obeying these rules, as well as for the happiness of the society (provided they are good rules, of course!). This is especially true in cases where there would be no other “law” to take its place (leading to chaos).
* Religion can make people socialize
Meeting with others for religious events is more than just practicing faith. It is an opportunity to meet old friends and make new friends, sing together and socialise. This can be a very powerful source of happiness, as many research studies in the field of happiness have shown.
* (?) – Please add your ideas below!
The Disadvantages of Religion
I only see one main disadvantage of religion, but it is a big one: Religion poses a threat to logical reasoning, and therefore puts at risk all the benefits we receive from analytical thinking and critical reflection.
For example, the price we pay for the feeling of security and simplicity (see above) is that we don’t reflect on our belief which we’ve accepted as the truth (otherwise, it does not work). If this state of non-reflection is “locked” in a belief which is causing unhappiness (e.g., kill everyone who denies my god) it can be fatal – literally.
Religion’s threat to critical thinking can be observed in many situations. For example, a staggering 29% of Americans believe that creationism should be taught in science class in schools (either exclusively or along with evolution). This does not provide a healthy ground for human progress, which is based on logical reasoning and constant reflection.
Conclusion I (for you are not religious)
Religion offers major benefits, as well as a substantial drawback. So how should we deal with this two-faced power?
Firstly, get an appropriate view of religion. Non-religious people, such as me, should acknowledge that religion can be a major contributor to people’s happiness. It may be a source of happiness we are unfamiliar with and don’t think we need (maybe because we were lucky to have sufficient alternative sources of happiness), but we should not try to take it away from other people – especially not by arguing that there is no god, which misses the point entirely.
We should also keep in mind that logical thinking (which we should value very, very highly) is not an end in itself, and we should not make it become “our god”. For example, imagine the following scenario: you are terminally ill and know you have only weeks to live. Despite having been a highly sceptical and non-religious being all your life, you now feel the draw of religion, which could remove your fear of dying and diminish your pain (just accept this scenario for a second, it may happen). Who would not turn to this method to diminish the pain, and why?
Conclusion II (if you are religious)
If religion makes you happier, appreciate that you have discovered this source of happiness. However, keep in mind that religion is not founded on a scientific analysis and that it poses a threat to analytical reasoning and critical reflection. Especially in situations where religion guides you to take actions that cause unhappiness for other people, it is important to keep this in mind.
Also, all proponents of religion should understand that being religious is a personal choice. As soon as that belief intimidates or otherwise negatively affects other people’s free choice in any form (e.g., by educating pupils based on a religious belief), it must be fought against rigorously. Everybody should consciously decide whether they want to follow a religion, being fully aware of its advantages and drawbacks.
The Advantages of Religion
What’s good about religion?
* Religion can provide a strong feeling of security
Believing in a higher power who looks over the world can provide substantial comfort. It simplifies people’s lives and diminishes feelings of incomprehensible and overwhelming complexity, as well as concern about the lack of order and uncertainty, which can be very unsettling.
* Religion can reduce the fear of dying
Fear of death is in our bones, and everything which reduces it can be beneficial to our happiness. Religion does this by telling us that God will take care of us and that our life will continue in some form after our death.
* Religion can give us hope
No matter how bad the situation is, the belief in a divine power which metes out ultimate justice can provide an almost inexhaustible source for hope and optimism from which we can draw new strength.
* Religion can give us a mission and energy
Any task we believe in can be a very strong source of energy and motivation. Religion can provide such a task. Think about Mother Theresa: her belief gave her the energy to help increase people’s happiness and decreate their suffering, all while making herself happier. Even atheists must struggle to not develop sympathy for the driving force behind these actions!
* Religion can give us guidance on how to behave in society
It’s true for the Ten Commandments and all similar rules: having guidance that directs people to do what is good (e.g., don’t steal) can be very beneficial to the happiness of the individual obeying these rules, as well as for the happiness of the society (provided they are good rules, of course!). This is especially true in cases where there would be no other “law” to take its place (leading to chaos).
* Religion can make people socialize
Meeting with others for religious events is more than just practicing faith. It is an opportunity to meet old friends and make new friends, sing together and socialise. This can be a very powerful source of happiness, as many research studies in the field of happiness have shown.
* (?) – Please add your ideas below!
The Disadvantages of Religion
I only see one main disadvantage of religion, but it is a big one: Religion poses a threat to logical reasoning, and therefore puts at risk all the benefits we receive from analytical thinking and critical reflection.
For example, the price we pay for the feeling of security and simplicity (see above) is that we don’t reflect on our belief which we’ve accepted as the truth (otherwise, it does not work). If this state of non-reflection is “locked” in a belief which is causing unhappiness (e.g., kill everyone who denies my god) it can be fatal – literally.
Religion’s threat to critical thinking can be observed in many situations. For example, a staggering 29% of Americans believe that creationism should be taught in science class in schools (either exclusively or along with evolution). This does not provide a healthy ground for human progress, which is based on logical reasoning and constant reflection.
Conclusion I (for you are not religious)
Religion offers major benefits, as well as a substantial drawback. So how should we deal with this two-faced power?
Firstly, get an appropriate view of religion. Non-religious people, such as me, should acknowledge that religion can be a major contributor to people’s happiness. It may be a source of happiness we are unfamiliar with and don’t think we need (maybe because we were lucky to have sufficient alternative sources of happiness), but we should not try to take it away from other people – especially not by arguing that there is no god, which misses the point entirely.
We should also keep in mind that logical thinking (which we should value very, very highly) is not an end in itself, and we should not make it become “our god”. For example, imagine the following scenario: you are terminally ill and know you have only weeks to live. Despite having been a highly sceptical and non-religious being all your life, you now feel the draw of religion, which could remove your fear of dying and diminish your pain (just accept this scenario for a second, it may happen). Who would not turn to this method to diminish the pain, and why?
Conclusion II (if you are religious)
If religion makes you happier, appreciate that you have discovered this source of happiness. However, keep in mind that religion is not founded on a scientific analysis and that it poses a threat to analytical reasoning and critical reflection. Especially in situations where religion guides you to take actions that cause unhappiness for other people, it is important to keep this in mind.
Also, all proponents of religion should understand that being religious is a personal choice. As soon as that belief intimidates or otherwise negatively affects other people’s free choice in any form (e.g., by educating pupils based on a religious belief), it must be fought against rigorously. Everybody should consciously decide whether they want to follow a religion, being fully aware of its advantages and drawbacks.
วันอังคารที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2553
วันพฤหัสบดีที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2553
วันพฤหัสบดีที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553
Why Geo Will Embrace The Cloud in 2010
Why Geo Will Embrace The Cloud in 2010
By Brian Timoney , The Timoney Group
February 16, 2010
With all the hype and buzz surrounding "The Cloud" - it has its own IBM commercial! - managers can be forgiven their collective eye-rolling, especially given the long track record of technology fads that have come and gone without finding real-world problems to solve. The difference this time are the variety of cloud-based services coming online in 2010 that directly address the problems that resource-constrained GIS shops face on a daily basis.
IT Is Suffocating GIS
Ask average, ordinary stressed-out GIS managers about their day and the likely response will be a litany of grievances about servers, networks, licenses and unhappy users of Web applications. Note that most of the above have little to do with the traditional responsibilities of GIS departments such as maintaining positional accuracy of spatial data, spatial analysis and cartographic production. Instead, much energy is devoted to maintaining the complex choreography of connectivity between desktop applications, databases, servers and Web portals. With budgetary pressures showing little sign of abating, shops are forced to make difficult trade offs in managing their mix of IT and personnel expenses. The costs of this complexity are significant in ways that are both explicitly financial but also somewhat psychological, as industry veterans lose their enthusiasm under the burden of IT management responsibilities that hold little intrinsic interest.
Meeting Users Where They Live
Cloud services, whether they be disk storage, rentable servers or more recently, non-relational databases (e.g. Amazon’s SimpleDB and Google’s App Engine), have been available for some time, yet a significant amount of know-how is necessary to get going. From comfort with the command-line to programming proficiency, you need chops to get the pieces and parts working together to create an environment productive enough to justify the effort. In short, a number of the headaches of in-house IT seem to have their direct corollaries in the cloud. To be truly effective, cloud solutions need to meet GIS users where they spend most of their time: their desktop.
Rent What You Need; Pay For Only What You Use
In the recent launch of its flagship FME 2010 product, Safe Software stated that the company was aiming to offer the software as a service using Amazon’s cloud infrastructure, which can be purchased in per-hour increments. The software-as-a-service (SaaS) model in the cloud counts among its success stories such familiar Internet offerings as Salesforce.com and Gmail. What’s compelling about such an SaaS offering in geospatial is that there are a number of "every once in a while" tasks for which the usual approach was to buy pricey extensions and/or additional licenses. Now, with a metered model, you can spin up FME instances on Amazon as your tasking warrants and pay for the additional functionality only when you need it.
Databases Without DBAs
While the shapefile chugs along well into its second decade, relational databases (RDBMS) are the preferred repository of spatial data in the enterprise. But along with all the performance and reliability gains of an RDBMS come management overhead. Managing tables and queries, slinging ad hoc SQL, and keeping the database "talking" to both desktop and server all require extra know-how. As mentioned above, both Amazon and Google offer non-relational databases that give up explicit relational structures in exchange for scalability and performance gains. As a plugin to the ArcMap desktop product, the most recent version of Arc2Earth (in beta) transforms Google App Engine into an "always-on" datastore with features directly editable in a familiar desktop environment. Further, Arc2Earth enables the direct publishing of your spatial data out of AppEngine in common formats such as KML, JSON, CSV, etc. Again, you pay for what you use - for both storage and CPU time. For many small- and medium-sized shops this combination of an online spatial database and publishing platform will yield monthly bills that will strain to exceed a few dollars.
Taming the Chaos of the Shared Drive
Once, while I was pitching a Web mapping solution, an enthusiastic listener inquired whether my proposed interface would work with the company’s image server. "Why sure, if you can already publish your imagery via a standard such as WMS, we can stream that to the interface, no problem," I confidently stated. Later, when chatting with the department head, I mentioned the integration with the image server. "Image server? We don’t have an image server. We have a server with a bunch of MrSid images on it." Indeed, the "tragedy of the commons" plays itself out on a daily basis on the shared drive that devolves into a dumping ground of data and folder names with nary a hint of metadata. WeoGeo, the "veteran" of cloud-based geospatial companies, has built a spatial data content management system on top of Amazon’s cloud. Offering more than simply a "not in-house" shared drive, content is cataloged so as to be both spatially searchable and available in multiple formats and projections. Deeper desktop integration via ArcMap tools is expected to be announced later this month.
New Business Models for Geospatial Functionality
Stepping back from specific features and functionality, it’s clear that a new model for delivering geospatial functionality is emerging. Vendors and users are no longer bound by one- or two-year release cycles, with disks arriving by mail plus periodic patches and bug fixes. Instead, the cloud enables vendors to roll out improvements on an ongoing basis without worrying about which users are on what version, since the software is controlled from a single location. Lower production costs combined with the already attractive infrastructure fees that Amazon, Google and Microsoft offer equal a potential total cost of ownership which would be an order of magnitude cheaper than the IT configurations found at many medium-sized GIS shops. Moving forward, it will be fascinating to see what tack entrenched vendors such as ESRI and Autodesk will take in offering users the significant benefits of the cloud while not unduly cannibalizing their existing revenue streams.
Long Live the GIS Analyst
Infrastructure-on-demand and pay-as-you go software that are tightly integrated with the desktop will positively reconfigure the default career paths in the geospatial industry. For many, higher salaries can only be found in the realms of project management, pure programmer/developers or systems administration - positions that take them far from the geographic interests that originally attracted them to the field. With the vast resources of the cloud readily integrated into everyday workflows, the mid-career GIS analyst can multiply her productivity (and, presumably, get a nice bump in salary) and deepen expertise in a world where models run in minutes instead of overnight, multi-scale cartographic representations are rendered as Web-ready tiles at the push of a button, and the huge volumes of data generated by LIDAR and the sensor web are stored and managed elegantly. Heady stuff to be sure, but the paradox of the cloud is about technology advancing so as not to be an end in itself, but rather taking its rightful place being simply in the service of creative spatial problem solving.
http://www.directionsmag.com/article.php?article_id=3413
By Brian Timoney , The Timoney Group
February 16, 2010
With all the hype and buzz surrounding "The Cloud" - it has its own IBM commercial! - managers can be forgiven their collective eye-rolling, especially given the long track record of technology fads that have come and gone without finding real-world problems to solve. The difference this time are the variety of cloud-based services coming online in 2010 that directly address the problems that resource-constrained GIS shops face on a daily basis.
IT Is Suffocating GIS
Ask average, ordinary stressed-out GIS managers about their day and the likely response will be a litany of grievances about servers, networks, licenses and unhappy users of Web applications. Note that most of the above have little to do with the traditional responsibilities of GIS departments such as maintaining positional accuracy of spatial data, spatial analysis and cartographic production. Instead, much energy is devoted to maintaining the complex choreography of connectivity between desktop applications, databases, servers and Web portals. With budgetary pressures showing little sign of abating, shops are forced to make difficult trade offs in managing their mix of IT and personnel expenses. The costs of this complexity are significant in ways that are both explicitly financial but also somewhat psychological, as industry veterans lose their enthusiasm under the burden of IT management responsibilities that hold little intrinsic interest.
Meeting Users Where They Live
Cloud services, whether they be disk storage, rentable servers or more recently, non-relational databases (e.g. Amazon’s SimpleDB and Google’s App Engine), have been available for some time, yet a significant amount of know-how is necessary to get going. From comfort with the command-line to programming proficiency, you need chops to get the pieces and parts working together to create an environment productive enough to justify the effort. In short, a number of the headaches of in-house IT seem to have their direct corollaries in the cloud. To be truly effective, cloud solutions need to meet GIS users where they spend most of their time: their desktop.
Rent What You Need; Pay For Only What You Use
In the recent launch of its flagship FME 2010 product, Safe Software stated that the company was aiming to offer the software as a service using Amazon’s cloud infrastructure, which can be purchased in per-hour increments. The software-as-a-service (SaaS) model in the cloud counts among its success stories such familiar Internet offerings as Salesforce.com and Gmail. What’s compelling about such an SaaS offering in geospatial is that there are a number of "every once in a while" tasks for which the usual approach was to buy pricey extensions and/or additional licenses. Now, with a metered model, you can spin up FME instances on Amazon as your tasking warrants and pay for the additional functionality only when you need it.
Databases Without DBAs
While the shapefile chugs along well into its second decade, relational databases (RDBMS) are the preferred repository of spatial data in the enterprise. But along with all the performance and reliability gains of an RDBMS come management overhead. Managing tables and queries, slinging ad hoc SQL, and keeping the database "talking" to both desktop and server all require extra know-how. As mentioned above, both Amazon and Google offer non-relational databases that give up explicit relational structures in exchange for scalability and performance gains. As a plugin to the ArcMap desktop product, the most recent version of Arc2Earth (in beta) transforms Google App Engine into an "always-on" datastore with features directly editable in a familiar desktop environment. Further, Arc2Earth enables the direct publishing of your spatial data out of AppEngine in common formats such as KML, JSON, CSV, etc. Again, you pay for what you use - for both storage and CPU time. For many small- and medium-sized shops this combination of an online spatial database and publishing platform will yield monthly bills that will strain to exceed a few dollars.
Taming the Chaos of the Shared Drive
Once, while I was pitching a Web mapping solution, an enthusiastic listener inquired whether my proposed interface would work with the company’s image server. "Why sure, if you can already publish your imagery via a standard such as WMS, we can stream that to the interface, no problem," I confidently stated. Later, when chatting with the department head, I mentioned the integration with the image server. "Image server? We don’t have an image server. We have a server with a bunch of MrSid images on it." Indeed, the "tragedy of the commons" plays itself out on a daily basis on the shared drive that devolves into a dumping ground of data and folder names with nary a hint of metadata. WeoGeo, the "veteran" of cloud-based geospatial companies, has built a spatial data content management system on top of Amazon’s cloud. Offering more than simply a "not in-house" shared drive, content is cataloged so as to be both spatially searchable and available in multiple formats and projections. Deeper desktop integration via ArcMap tools is expected to be announced later this month.
New Business Models for Geospatial Functionality
Stepping back from specific features and functionality, it’s clear that a new model for delivering geospatial functionality is emerging. Vendors and users are no longer bound by one- or two-year release cycles, with disks arriving by mail plus periodic patches and bug fixes. Instead, the cloud enables vendors to roll out improvements on an ongoing basis without worrying about which users are on what version, since the software is controlled from a single location. Lower production costs combined with the already attractive infrastructure fees that Amazon, Google and Microsoft offer equal a potential total cost of ownership which would be an order of magnitude cheaper than the IT configurations found at many medium-sized GIS shops. Moving forward, it will be fascinating to see what tack entrenched vendors such as ESRI and Autodesk will take in offering users the significant benefits of the cloud while not unduly cannibalizing their existing revenue streams.
Long Live the GIS Analyst
Infrastructure-on-demand and pay-as-you go software that are tightly integrated with the desktop will positively reconfigure the default career paths in the geospatial industry. For many, higher salaries can only be found in the realms of project management, pure programmer/developers or systems administration - positions that take them far from the geographic interests that originally attracted them to the field. With the vast resources of the cloud readily integrated into everyday workflows, the mid-career GIS analyst can multiply her productivity (and, presumably, get a nice bump in salary) and deepen expertise in a world where models run in minutes instead of overnight, multi-scale cartographic representations are rendered as Web-ready tiles at the push of a button, and the huge volumes of data generated by LIDAR and the sensor web are stored and managed elegantly. Heady stuff to be sure, but the paradox of the cloud is about technology advancing so as not to be an end in itself, but rather taking its rightful place being simply in the service of creative spatial problem solving.
http://www.directionsmag.com/article.php?article_id=3413
วันพุธที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553
Does Being Happy Make You Healthy?
Does Being Happy Make You Healthy?
Path to Wellness > Mallika Chopra on February 2, 2010 at 9:30 am PST
mind_002Happiness might be a more important factor in your health than smoking.
For more than a decade now, scientists have pursued the connection between happiness and health, and emerging research has begun to validate what many wisdom traditions have intuitively known—that having a sense of peace, fulfillment, and purpose leads to a healthier, more balanced, and longer life.
In the last few years, social scientists Sonja Lyubomirsky, Ed Diener, and Martin Seligman, among others, have explored ways to quantify happiness and chart its components. Based on his research, Seligman has even developed a “happiness formula”—Happiness = Set Point + Conditions in Life + Voluntary Action—which indicates that happiness is partly genetic, partly a result of circumstance, and partly an outcome of conscious decision-making. Indeed, by Seligman’s reckoning, the external conditions of one’s life, like having more money or a larger house, only account for 7–10 percent of actual happiness, while genetics (40 percent) and voluntary actions (50 percent) matter far more.
As Lyubomirsky argues in her book, The How of Happiness, nearly every aspect of health seems to be affected by happiness (or lack thereof): physical and mental well-being, energy levels, immune function, relationships with others, and even our life-spans. Indeed, a growing body of evidence suggests that being happier can actually make you live longer: a study of 180 nuns in Milwaukee revealed that joyful nuns tend to live longer than their gloomy counterparts. Two-thirds of somber-minded sisters in the study died before their 85th birthday, while on average the happy ones lived 9 years longer.
And while the links between physical fitness and happiness have long been known, at least on an anecdotal level, a Duke University study indicates that regular exercise may be as effective as medication in relieving depression (and we’re seeing more and more doctors prescribing yoga and exercise, along with a healthy diet, to prevent disease and compliment treatment).
All of which begs the question: how do we actually lead a happier life? The self-help shelves are now crowded with happiness titles and while it seems clear that no single prescription will work for everyone, some happiness strategies seem particularly effective—among them, physical exercise, cognitive therapy, meditation, listening to our own bodies, nurturing relationships, and finding deeper purpose.
Given the growing body of evidence connecting happiness and health, and the enormous social and financial implications of this research, we can hope that governments will increasingly shape policy to maximize happiness. In this, the United States—which, despite its immense material wealth, ranks nineteenth in the World Database of Happiness—might take a cue from, of all places, Bhutan. The small Buddhist kingdom in the Himalayas relies less on traditional economic barometers like GDP in determining policy and more on indicators of actual well-being; government ministers in Bhutan have devised a marker of Gross National Happiness to measure the well-being of their citizens. It’s a novel idea, but it isn’t it about time that our policy-makers paid attention to what actually makes us happy?
Mallika Chopra is the Pepsi Refresh Project Ambassador for Health. Learn more about the Pepsi Refresh Project here, and submit your own idea for how to move the world forward here.
Path to Wellness > Mallika Chopra on February 2, 2010 at 9:30 am PST
mind_002Happiness might be a more important factor in your health than smoking.
For more than a decade now, scientists have pursued the connection between happiness and health, and emerging research has begun to validate what many wisdom traditions have intuitively known—that having a sense of peace, fulfillment, and purpose leads to a healthier, more balanced, and longer life.
In the last few years, social scientists Sonja Lyubomirsky, Ed Diener, and Martin Seligman, among others, have explored ways to quantify happiness and chart its components. Based on his research, Seligman has even developed a “happiness formula”—Happiness = Set Point + Conditions in Life + Voluntary Action—which indicates that happiness is partly genetic, partly a result of circumstance, and partly an outcome of conscious decision-making. Indeed, by Seligman’s reckoning, the external conditions of one’s life, like having more money or a larger house, only account for 7–10 percent of actual happiness, while genetics (40 percent) and voluntary actions (50 percent) matter far more.
As Lyubomirsky argues in her book, The How of Happiness, nearly every aspect of health seems to be affected by happiness (or lack thereof): physical and mental well-being, energy levels, immune function, relationships with others, and even our life-spans. Indeed, a growing body of evidence suggests that being happier can actually make you live longer: a study of 180 nuns in Milwaukee revealed that joyful nuns tend to live longer than their gloomy counterparts. Two-thirds of somber-minded sisters in the study died before their 85th birthday, while on average the happy ones lived 9 years longer.
And while the links between physical fitness and happiness have long been known, at least on an anecdotal level, a Duke University study indicates that regular exercise may be as effective as medication in relieving depression (and we’re seeing more and more doctors prescribing yoga and exercise, along with a healthy diet, to prevent disease and compliment treatment).
All of which begs the question: how do we actually lead a happier life? The self-help shelves are now crowded with happiness titles and while it seems clear that no single prescription will work for everyone, some happiness strategies seem particularly effective—among them, physical exercise, cognitive therapy, meditation, listening to our own bodies, nurturing relationships, and finding deeper purpose.
Given the growing body of evidence connecting happiness and health, and the enormous social and financial implications of this research, we can hope that governments will increasingly shape policy to maximize happiness. In this, the United States—which, despite its immense material wealth, ranks nineteenth in the World Database of Happiness—might take a cue from, of all places, Bhutan. The small Buddhist kingdom in the Himalayas relies less on traditional economic barometers like GDP in determining policy and more on indicators of actual well-being; government ministers in Bhutan have devised a marker of Gross National Happiness to measure the well-being of their citizens. It’s a novel idea, but it isn’t it about time that our policy-makers paid attention to what actually makes us happy?
Mallika Chopra is the Pepsi Refresh Project Ambassador for Health. Learn more about the Pepsi Refresh Project here, and submit your own idea for how to move the world forward here.
วันพฤหัสบดีที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2553
วันอังคารที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2553
วันศุกร์ที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2553
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)